რომელია თქვენი საყვარელი ნახატი?, ესაა პიკასოს ბიჭი?!

ისე ეს შილე ძალიან კარგია

მე ეს მომწონს :
ჯაკ ლუი დავიდის

ერთი ხანობა ვფიქრობდი, რომ საერთოდ ღირდა თუ არა აქ დაპოსტვა?
რადგან მხოლოდ დაპოსტო სურათი, ეს რაღაც "არაეთიკურად" მიმაჩნდა.
და ამავე დროს არაფრის თქმა რომ არ შემეძლო? რა პირით დამეპოსტა?


ჩემთვის,ასეთი განცდა იბადება. თითქოს ეს ქალბატონი, მადამ რეკამიე(ესე გამოითქმის?) ანტიკური სამყაროდან მოვლენილი ქალღმერთია.
როგორი დახვეწილი, არისტოკრატული სახე აქვს. როგორი ლამაზი,მოკლე თმები.
კაბა.

ხელი როგორ მსუბუქად ისვენებს სხეულზე.
ამ სურათში ის მხოლოდ 23 წლისაა.

მისი სახე, წერია ლუვრის ოფიციალურ საიტზე, შორს არის შედარებით და ოთახის სივრცეში იკარგება თითქოს, თუმცა ეს სურათი ნაკლებად წარმოადგენს ერთი პიროვნების პორტრეტს,არამედ იგი ქალური ელეგანტურობის სახეა.

პორტერეტის ორიგინალურობა იმითაცაა განპირობებული რომ იგი ჰორიზონტალურია.
ნახატი დაუმთავრებელია.
ლუვრის ოფიციალური საიტი:
http://www.louvre.fr/en/oeuvre-notices/mad...selection=44896

ამ ნახატის სტილშია (რადგან თავი მხარს ზემოთ აქვს მოტრიალებული):

Grande Odalisque- by Jean Auguste Dominique Ingres


ახლა ვკითხულობ კორტასარის "კლასობანას" და დამთხვევაა და ეს თემა იუზერს სახელად "მაგა" ჯერ კიდევ 2005 წელს გაუხსნია.
იგი ალბათ აღარ პოსტავს აქ

იყოს ეს გარეკანი წიგნისა:


This post has been edited by Aurellius on 11 Feb 2013, 23:44

Aurellius
კარგი იყო... დაპოსტე ხოლმე ასე.. მეც ვეცდები რაღაც დავწერო ხოლმე... ასე მოვანდომებთ ერთმანეთს.

The Beautiful Gabrielle and the Marechale de Balagny

ანონიმი მხატვრის.


მე-16 საუკუნეში პორტრეტების ხატვა სამეფო კარზე მიღებული იყო. პორტრეტებს როგორც საჩუქრებს ისე უგზავნიდნენ, განსაკუთრებით ქორწინებებზე.
ამ სურათში გაბრიელე ესტრე და მისი და ერთად ბანაობენ., რაც იმ დროისთვის მოდური თემა იყო ნახატებისთის.

სურათი სავარაუდოდ მინიშნებაა იმაზე რომ გაბრიელა ბავშვს ელოდება (ხელით ძუძუსთავზე რომ ეხება) და აგრეთვე მომავალ ქორწინებაზე ჰენრი მე-4 სთან. (მარჯვნივ მდგომს,რომელიც არის გაბრიელე, ხელში უჭირავს ბეჭედი )

ქალების სპილოსძვლისფერი ფიგურები გამოსახულია მათ თავზე აწეული ფარდების ფონზე.

არ ვიცი რამდენად ჩანს აქ, მაგრამ განსაკუთრებით ლამაზია მათი საყურეები.

უკან ბუხართან ქალი ზის და კერავს. (სავარაუდოდ პატარისთვის რომელიც უნდა დაიბადოს)
ბუხართან სურათი ჰკიდია, მითოლოგიურ პერსონაჟს ჰგავს და ყანწი უჭირავს თითქოს.
სურათში იგრძნობა კლოტეს (Cloutes) ძლიერი გავლენა, რომელიც გვიანდელ ფონტენებლოს სკოლას განეკუთვნება. ნახატი შესრულებული უნდა იყოს დაახლოებით 1596 წელს, სხვა მონაცემით 1594-ისკენ(ლუვრის ოფიციალურით) . ყველა შემთხვევაში 1599-მდე(რადგან ამ წელს იგი მშობიარობას გადაჰყვა)

ეს პორტრეტი უფრო მეტად ხელოვნების ისტორიის თვალსაზრისით არის საინტერესო და იმ დროის ელეგანტური ფრანგი ქალების შინაურ ცხოვრებაში ჩახედვის საშუალებას გვაძლევს.

საიტი ლუვრის (სადაც დეტალებშიცაა დაშლილი სურათი):
http://www.louvre.fr/en/oeuvre-notices/gab...selection=44896
...

-გაბრიელეს თითები უფრო დახვეწილია. მეორეს კი რაღაცნაირი კოტიტა ხელები აქ,ხელის ზედა მხარეს ამობურცული.
-ბეჭედის თვალი თითქოს გვერდიდანაა მიწებებულიო
-ბუხართან მჯდომი ქალის თმის ფერი, მისი კაბის ფერი, ბუხართან დაკიდულ სურათში რომ სამოსია, ფარდების ფერი ... ერთმანეთს ეხამება.


ამ გაბრიელეს სხვა ქმარი ჰყავდა თუმცა ჰენრისთან ღია ურთიერთობა ჰქონდა. და ქმართან გაცილებას აპირებდა.ამისთვის საჭირო იყო პაპ კლემენტ მე-8ის თანხმობა.
1599 წელსო(ეს ვიკიპედიის წყაროა) ჰენრი ნიშნობის ბეჭედი მისცა გაბრიელეს.
გაბრიელე ისე იყო დარწმუნებული უკვე წარმატებაში , რომ ასეთი რაღაც უთქვამს:

"Only God or the king's death could put an end to my good luck"
რამდენიმე დღის მერე, მშობიარობას გადაყვა. ბავშვი მკვდარი დაიბადა. ჰენრი მე-4 შატო ფონტენებლოში იმყოფებოდა როცა მისი ავადობის შესახებ აცნობეს.სანამ იგი გზაში იმყოფებოდა, გაბრიელე პარიზში გარდაიცვალა.
* * *

მხატვრის სახელოსნო- გუსტავ კურბე

თუ რის შესახებაა ნახატი, სათაურიდანაც კარგად ჩანს:
A Real Allegory of a Seven Year Phase in my Artistic and Moral Life
L’Atelier du peintre. Allégorie Réelle déterminant une phase de sept années de ma vie artistique (et morale)

ანუ ის რითაც საზრდოობს მხატვარი თავისი ნამუშევრების შექმნისას.

მხატვრიდან მარჯვნივ სურათზე გამოსახულნი არიან მისი მეგობრები. სკამზე რომ ზის ის შარლ ბოდლერია. ბოდლერიდან მარჯვნივ, ქალს თავი აქეთ რომ აქვს მოტრიალებული, ეგ ბოდლერის საყვარელია, რომელიც კურბეს ბოდლერმა ჩაასმევინა ეგეც მიახატეო.

რაც შეეხება შიშველ ქალს, რომ მოვაშოროთ "გარესამყარო" ამ სურათს და დავტოვოთ მხოლოდ მხატვარი, პეისაჟი, ქალი და კატა, საკმაოდ ინტიმური სცენა გამოვა. ოჯახური სცენა.
რეალურად სურათი ისედაც გამიჯნულია, და ეს მიჯნა ჩემი აზრით აშკარა შესამჩნევია,და ამას სათაურითაც აკეთებს ავტორი, რომ აღარაფერი ვთქვათ თითონ სურათის ატმოსფეროზე.

შიშველი ქალი, კურბეს სასურველი ქალის სახეა. მას , როგორც მხატვარს ასეთი ქალი სჭირდებოდაო. წავიკითხე ერთ-ერთ წიგნში.
მართლაც, კარგი ქალია. ძალიან ქალურია. სახე კი რაღაცნაირად დაჩხვლეტილი აქ თუ რაღაც , არ ვიცი , ნაწიბურები თუ რა არი? აი გინხაიათ თქვენც ალბათ, რაღაცნაირად საწყალ ქალებს აქვთ ხოლმე , მაგრამ სიტყვა საწყალი ცუდად არ გაიგოთ, ასეთ ქალებს აქვთ სექსუალურობა.
შეიძლება ნახატში ჩანს ცუდად, მაგრამ რაც ვნახე ყველა ნახატში ხო არ ექნება ეგრე არა? ...

დაბლა კატა როგორ თამაშობს, ცოცხალი კატაა რაა
პეიზაჟს რაც შეეხება, ვფიქრობ, რთულიარააა დაჯდე და მარტო წარმოსახვით დახატო პეიზაჟი? უფრო სწორედ , ამას ალბათ თავისი მუღამიც აქ(?)




* * *


"კურბე არასოდეს ემორჩილებოდა წესებს.იგი იყო მეამბოხე., მაგრამ არც სიფაქიზე აკლდა.
კურბე მთელს სურათში იგრძნობა. თუნდაც ამ ბავშვში, რომ შეჰყურებს მას, და მის გვერდით მდგარ ქალშიც, და ცხადია იმ მხატვარშიც, რომელიც მარტო ზის მოლბერტთან, ილუზიის სამყაროსთან, მაგრამ იმავდროულად ახლო ცხოვრების ღირებულებებთან და მის მარადიულ ალეგორიებთან."


1855 წელს შეიქმნა ეს ნახატი. 3 კვირაში თუ სწორედ მახსოვს. ამ ნახატი გამოფენაზე Univerasl Exosition-ის ფარგლებში, უარი უთხრეს, და კურბემ ცალკე მოაწყო საკუთარი ნამუშევრების გამოფენა სახელწოდებით "რეალიზმის პავილიონი" ( Pavilion of Realism) .

სურათში იგრძნობაო ველასკესის, კარავაჯოს, რიბერას და მე-17 საუკუნის ჰოლანდიური მხატვრობის ზეგავლენა.

თავად ამ სურათმა ედუარდ მანეს რამდენიმე ნახატზე იქონია გავლენა.


* * *
ისე ზედა სურათზე, სადაც მკერდზე ეხება ერთი ქალი მეორეს, ბევრი სახუმარო ფოტო არსებობს, რომელსაც გუგლი ამოყრის. ჩაწერეთ და ...
The Beautiful Gabrielle and the Marechale de Balagny


This post has been edited by Aurellius on 13 Feb 2013, 00:53

კარტის მოთამაშეები- პოლ სეზანი


სურათზე გამოსახული ემოციების გამო. ეს განსაკუთრებით ახალგაზრდას ეტყობა, ხოლო მარცხნივ მჯდომი უფრო სახასიათო ტიპია.
"სურათის ფონი ჰარმონიულია, მაგრამ მოთამაშეებისგან განსხვავებულ ემოციებს გულისხმობს".

ნახატი სეზანის ბოლო პერიოდს განეკუთვნება, ადრეული 1890-იანები.
სეზანს კარტის მოთამაშეების სხვა ნახატებიც აქვს.
ერთ-ერთი არის ეს:
The Card Players 1892–93
Oil on canvas, 97 × 130 cm
Private collection

და მგონი სწორედ ეს არის რომელიც 2011 წელს დაახლოებით 250-300 მილიონ აშშ დოლარად გაიყიდა, და შესაბამისად გახდა ყველაზე ძვირადღირებული ნახატი რაც კი ოდესმე გაყიდულა.

This post has been edited by Aurellius on 14 Feb 2013, 19:34

Aurellius
ჩემი საყვარელი მხატვარია დავიდი, საერთოდ ნაპოლეონის ეპოქის ყველა მხატვარი მევასება(ზოგი ნაპოლეონის ხათრით )

ნაპოლეონის იმპერატორად კურთხევა

.......
თუმცა კარგი ნახატია, ნუ მომენტიც მაგარია და კიდე სასულიერო პირების სახეები ... მაგრამ დავიდის მადამ რეკამიე უფრო სასიამოვნოა

Aurellius
ხო მადამ დე რეკამიე საინტერესო ვინმე იყო თან ძალიან

მაგისი ქმარი ნაპოლეონის ფინანსური ზურგი იყო თუ რაღაც ეგეთი ...
შატობრიანს უყვარდა თავდავიწყებითო. ...


ვან გოგი - საწოლი ოთახი არლში. (მეორე ვერსია)
September 1889. Oil on canvas, 72 x 90 cm, Art Institute of Chicago-
ვებ-გვერდი: http://www.artic.edu/aic/collections/artwo...ch_no=1&index=3



პირველი ვერსია უკვე დევს მე-3 გვერდზე. ვერსიები ადვილად გასარჩევია საწოლის თავს ზემოთ დაკიდებული სურათების განსხვავებით.
კიდევ ფერებით. პირველი სურათი უფრო ხასხასა და მკვეთრია.

ფერები არის ზღაპრული. არსებობს რეალური სამყარო, არარეალური და კიდე ვან გოგის. რომლის ზღაპრული ოთახი არავისში არ აგერევა.
ერთ ერთ იუზერს ეწერა, ვან გოგის სურათებს "იმ სამყაროში გადავყევარ, სადაც სიმშვიდეა გამეფებული..."
...
არ შეიძლება არ დაეთანხმო.
რადგან თუ ობიექტურად მხოლოდ სურათს შევხედავთ, სხვა სივრცეში გადავყავართ, სადაც არ ფიქრობ ნახატს გარეთ სამყაროზე.

(რაც შეეხება "სიმშვიდეს". ესეც ფარდობითი ცნებაა.
ზოგისთვის სიმშვიდე სულ უცნაური რამეებიდან წამოვიდეს.
ამაზე ტრიერის "მელანქოლია" გამახსენდა. )

სურთის შემხედვარემ კი,საკმარისია, გაიხსენო ამ კაცის ტანჯვა, და მერე ამ ზღაპრულ სურათს შეხედო და არ გაგაჟრჟოლოს უსიამოვნოდ. შეგეშინდეს კიდეც.


თეოსადმი მიწერილ წერილში , რომელიც პირველ სურათს ეხება , ვან გოგი წერს:
This time it simply reproduces my bedroom; but colour must be abundant in this part, its simplification adding a rank of grandee to the style applied to the objects, getting to suggest a certain rest or dream. Well, I have thought that on watching the composition we stop thinking and imagining. I have painted the walls pale violet. The ground with checked material. The wooden bed and the chairs, yellow like fresh butter; the sheet and the pillows, lemon light green. The bedspread, scarlet coloured. The window, green. The washbasin, orangey; the tank, blue. The doors, lilac. And, that is all. There is not anything else in this room with closed shutters. The square pieces of furniture must express unswerving rest; also the portraits on the wall, the mirror, the bottle, and some costumes. The white colour has not been applied to the picture, so its frame will be white, aimed to get me even with the compulsory rest recommended for me. I have depicted no type of shade or shadow; I have only applied simple plain colours, like those in crêpes.

სწორედაც, სწორედაც:
აი კიდევ რას სწერს თავის ოთახზე. ანუ სიმშვიდე ტყუილად არ ვახსენეთ:

"It's just simply my bedroom," he wrote, "only here color is to do everything ... to be suggestive here of rest or of sleep in general. [In a word, looking at the picture ought to rest the brain, or rather the imagination."
(ეს ჩიკაგოს ხელოვნების ინსტიტუტის ოფიციალურ გვერდზე წერია, ზემოთ სათაურთან რომ დავპოსტე)




This post has been edited by Aurellius on 15 Feb 2013, 17:03

ნიკოლა პუსენი- პოეტის შთაგონება
The Inspiration of the Poet , Oil on Canvas, 183 cm × 213 cm (72 in × 84 in)
1629-1630


სურათი პოეზიის ზეიმის ალეგორიაა.
მიწისა და ცის ეპიკური შეხვედრა.
ღმერთი, მუზა, ადამიანი. აპოლონი, კალიოპე, ვირგილიუსი.
ეს ყრმები კი კუპიდონები არიან, თუმცა მათი სახეე ბავშვისას არ ჰგავს.
სურათზე გამოსახული პერსონაჟების მზერა სხვადასხვა ობიექტს არის მიპყრობილი.
ჩემს ხელთ არსებულ ნახატში თითქოს ჩამობნელებულიაო, არადა უკან დაშლილი ღრუბლების ცაა.
ვირგილიუსი შთაგონებულია.
აპოლონის ფიგურა სრულქმნილი, განწყობა თითქოს ინდიფერენტული, მბრძანებლურად თავდაჭერილი.
მუზა კი (მუზაში პუსენმა თავისი ცოლი ანა გამოსახაო ) ალბათ კუპიდონს უყურებს რომელიც ვირგილიუსს თავზე დაფნის გვირგვინს ადგამს.
ისე მკერდი რატომ აქვს მოშიშვლებული კალიოპეს?
შიშველი სხეულის სილამაზის გამო ალბათ.

George De La Tour - Mary magdalen with oil Lamp
1635-1640
Oil on canvas; 50 1/2" x 37"



ჟორჟ დე ლატურს ორი მსგავსი სურათი აქვს, ერთი ეს და ერთი მარიამ მაგდალინელი სარკესთან. (Mary Magdalene at Her Mirror).
ორივე სურათში იგი ფიქრებშია ჩაფლული.

"მარიამ მაგდალინელის ამ სურათში, ისევერ როგორც დე ლატურის სხვა სურათებში იგრძნობა უსიხარულო სიმარტოვე და დარდი, რომელიც უსაშველობის შეგრძნებას ტოვებს, ხელფეხშეკრულობის, რაც ასე ეხამება ავტორის პირქუშ და გულჩათხრობილ ხასიათს."

ლატური უმეტესად სანთლით განათებულ რელიგიურ სცენებს ხატავდა.
ამ სურათშიც ასეა. და თითქოს ეს ყველაფერი ლატურის მიერ სამყაროს აღქმაა, სადაც გარშემო სიბნელეა და მხატვრისთვის ერთადერთი სინათლე ღმერთისგან მომდინარეობს.

This post has been edited by Aurellius on 18 Feb 2013, 14:51

ჩემი საყვარელი ნახატი: ტულუზ-ლოტრეკის - ,,კლოუნი ქალი შაიუ კაო". საათობით შემიძლია ვუყურო. და საერთოდაც ვგიჟდები ნაღვლიან კლოუნებზე...

Yellow Sea - Georges Lacombe

პარნასი - Parnassus - Andrea Mantegna
1497
Tempera and gold on canvas
54.6 cm × 70.7 cm (21.5 in × 27.8 in)


სურათი არაა ჩემთვის "საყავრელი სურათი". თუმცა ჩავთვალე საინტერესოდ ფერების სიუხვის გამო და .მითოლოგიური პერსონაჟების ცნობადობამ ეს სურათი უფრო ადვილი აღსაქმელი გახადა.
ცენტრში ბუნებრივ თაღზე დგანან მარსი და ვენერა. მათ უკან სიმბოლური საწოლია და უკან ხეა, რომელსაც მარსის მხარეს მრავალი ნაყოფი აქვს ხოლო ვენერას მხარეს ერთი , რაც განაყოფიერების ალეგორიაა.

მათ გვერდით არის ბავშვი რომელიც ზეციურ სიყვარულს განასახიერებს. და რომელიც მიუთითებს ვულკანზე(ჰეფესტო) - ვენერას ქმარზე. ვიკიპედიაში წერია გენიტალიებზე მიუთითებსო. და რატო მიუთითებს გენიტალიებზე? ვითომ ყველა მამაკაცი რომ შემოსილია და ის რომ არ არის შემოსილი?

ეს ვენერა(აფროდიტე ) გასაგებია რომ სიყვარულის ქალღმერთია. მაგრამ ქმარი ხომ ყავს? თან მგონი უყვარს კიდეც. და ისე ეს და სხვა ღალატი რაღაცნაირად წაყრუებულია მითოლოგიაში. მერე ვულკანი(ჰეფესტო) მგონი დაიჭერთ ამათ და ღმერთებს აუყვანს , მაგრამ ბოლოს ჰეფესტოს დასცინებენ კიდეც) და რატო? თუ გახსოვთ ვისმეს გამახსენეთ.


...
ხო დაბლა ორფეოსი არის მუზებთან ერთად რომლებიც ცეკვავენ და უნივერსალურ ჰარმონიას განასახიერებენ.

ხოლო სურათის ხელმარჯვნივ პეგასი და მერკური.რომელიც ორი ადიულეტერის დასაცავად არის აქ .

ჰოკუსასი ყველა ნამუშევარი მიყვარს, განსაკუთრებით ფუჯის თემაზე, მაგრამ აი ეს ნამუშევრები:

Pair of scissors and sparrow - Katsushika Hokusai



Phoenix

ქალწულის ამაღლება(The Assumption of the Virgin) - ელ გრეკო (დომენიკოს თეოტოკოპულოსი)
Oil on canvas
158 3/4 x 83 3/4 in. (403.2 x 211.8 cm); original image, approximate: 156 1/16 x 79 3/4 in. (396.4 x 202.5 cm)



ეს ნახატი განსაკუთრებით ლამაზი და სანდომიანი სახეების გამო მომწონს.

ელ გრეკოს პირველი ნახატი ესპანეთში,რომელიც დახატა ტოლედოს ერთ-ერთი ეკლესიისთვის. ეს ნახატი იყო პირველი ნაწილი იმ დიდი პროექტისა რომელიც მას უნდა შეესრულებინა. აქამდე ელ გრეკოს ასეთ პროექტზე არ ემუშავა და სიამაყით წააწერა ბერძნულად: დომენიკოს თეოტოკოპულოსი, კრეტადან, შესრულებულია 1577 წელს.


* * *
ამერიკული გოტიკა-გრანტ ვუდი
1930
Oil on beaverboard

სურათზე გამოსახულია ფერმერი გაუთხოვარ ქალიშვილთან ერთად გოტიკური სახლის წინ. ვუდს სურდა მამაკაცისა და ქალის ტრადიციული როლების ასახვა, რის გამოც მამაკაცს სამკაპა უჭირავს, რაც მძიმე სამუშაოს სიმბოლოა,ხოლო ქალის მარჯვენა მხართან(ჩვენგან მარცხნივ) დახატული ყვავილები მის დიასახლისობაზე მიუთითებს.

მე-20 საუკუნის ამერიკული ხელოვნების ერთ-ერთი ყველაზე ცნობადი გამოსახულება. თუმცა კი ნახატზე 19 საუკუნეა



ვისაც გინახავთ ან წაგიკითხავთ ამერიკული მოთხრობების ეს კრებული:



This post has been edited by Aurellius on 18 Feb 2013, 21:50