რენე მაგრიტი / René Magritte, ceci n'est pas une pipe

ეს როგორ მიუგდიხართ და ვერ დაუფასებიხართ , რენეე ))))

სიურეალიზმი არ მომწონს(დალის დამსახურებით)
რენე მაგრიტი გამონაკლისია.... ვგიჟდები ისე ძალიან მიყვარს.........

გადავათვალიერე, ძვირფას ფორუმელებთა პოსტები..
ფრიად აფსურდული ინერპრეტაციის მცდელობანი იხილა ჩემმა თვალებმა, იმედია აზრი შეეცვალათ რამდენიმე წლის შემდეგ ))
მაგალითდ:

სრული აფსურდი.
არ დაგავიწყდეთ ეგ ტილო_აფარებული შეყვარებული ადამიანებია...(იხილეთ შეყვარებულები.1. და შეყვარებულები.2.)
რა გამოდის, რომ რენე იოდიპოსის კომპლექსით იტანჯებოდა და ეს ტკივილი აწ გარდაცვლილი დედის არცთუ ისე ტრააცდიციული სიყვარულით დახატა?

აქ სრულიად სხვა აზრი ჩAდო მაგრიტმა:
ნიღაბი სრულად ვერ ფარავს ადამიანის სახეს, თანაც ნიღბიდან შეიძლება დაინახო, ტილოთი კი არა....არც ნახვა სურთ არც უნდათ ნახონ..დასამალი კი ცხოვრებამ ბევრი მისცა..
რა ფერია თეთრი ნაჭრის იქით, ამის გამოვლენა, ამ გმირებს სრულიადაც არ სურთ...
ისინი ერთმანეთსაც კი არ იცნობენ და მაინც გვანან ერთმანეთს..

This post has been edited by mchxapneli on 22 Nov 2010, 23:09

ყველაზე ეფექტური ,რატომღაც ეს სიტყვა მაფიქრდება პირველი, მაგრიტის ხსენებისას

და Lovers

მაგათ ცოტა მოუსვენრობა აწუხებთ,
მე არ მომწონს ..

უფრო ხატვის ტექნიკას ვაკვირდები.
ყვეგან ვეძებ იმას რაც მე მჭირდება.მორთმეული არ მევასება.

This post has been edited by NNina on 30 Aug 2013, 03:36

René Magritte
perspective II: Manet's balcony, 1950

ეს არ ვიცოდი



This post has been edited by seeman on 15 Mar 2020, 10:50