ედგარ დეგა

ეხლა მივხვდი უკვე რაღაც რაღაცეებს )

ნათქვამია გემოვნებაზე არ დაობენო და ამ დროს სწორედ გემოვნებაზე მიდის ხოლმე დავა როგორც წესი. არ არის აუცილებელი რიგით ადამიანს არ მოსწონდეს ან ყველას მოსწონდეს დეგა, ამით მხატვარს არც არაფერი აკლდება და არც არაფერი ემატება. ის მსოფლიომ აღიარა და მუზეუმშია მისი ადგილი. მე პირადად მომწონს მისი სტილი, ფერები და ბალერინების თემაზე შექმნილი ნახატები. საერთოდ კი ამ ფორუმის ზოგადი მახასიათებელია შესვლა იმ თემაში, სადაც ერთ კონკრეტულ თემას იხილავს ადამიანი და ხაზის გადასმა და გაქილიკება, ვინ რატომ გახსნა ეს თემა და არა ის თემა, რომელიც ვიღაცას შეიძლება უფრო მოსწონდეს. ყველამ თავისი თემა გახსნას და აქოს და ადიდოს თავისი საყვარელი მხატვარი, რა პრობლემაა. ამდენ დავას და კამათს აღარ სჯობია?!

ჰოდა, კიდევ დადეთ რა მისი ნახატები

nutsiko
მოიცა და არ შეიძლება საკუთარი აზრი გამოხატოს ვიღაცამ (თუნდაც უარყოფითი) ამა თუ იმ მხატვრის მიმართ? მითუმეტეს არგუმენტირებული.
რაღაზე უნდა იკამათო მხატვრობის განყოფილებაში თუ არა გემოვნებაზე

უი

აქ როგორი ჩაცინებები ყოფილა

თან ჩემი მისამართით

<DADA>
nakash


კითხვები ხომ არ გაქვთ ბატონებო.. თქვენს ირონიას არ ვიღებ ))

Indian Summer
პირიქით, როგორ არ შეიძლება, შეიძლება, წერეთ, წერეთ, თანაფორუმელებო :ლოლ:

nakash

რა პახაბნი პოსტია OMG

მანეს წიგნი გამოსვლა რა შუაში იყო?
ხრამ..

ედგარ დეგა განსაკუთრებულად მომეწონა და მაგიტომ გავხსენი თემა მარა შენ ხო შენი პახაბნი პოსტით არ უნდა აცდე ჩემს თემას

რა ხალხია რა


nutsiko

+1

Indian Summer

შეიძლება არგუმენტირებული და სასიამოვნოც იქნება


This post has been edited by miss_pepsi on 28 May 2010, 14:16

მიმაგრებული სურათი

დეგას ერთი ნახატი როა, ორი დამუთოებელი ქალი როა და ერთი ამთქნარებს (სახელი აღარრ მახსოვს ზუსტად) ყველაზე მეტად ის ნახატი არ მომწონს მისი ნამუშევრებიდან

axavild
miss_pepsi

მაგრა მიყვარს დეგა, ქალების და ცხენების უბადლო მხატვარი....

ოდესღაც, პრეისტორიულ ეპოქაში (ბავშვი ვიყავი მაშინ) თბილისში მართლა ჩამოიტანეს დეგა და ხელოვნების მუზეუმში გამოფენა იყო მაგის მხატვრობის.

იმ დროს მე და ჩემი თანატოლები კი არა, სამხატვრო აკადემიის პროფესორებიც მხოლოდ შავ-თეთრი საბჭოთა ილუსტრაციებით იცნობდნენ დეგას (და არა მხოლოდ დეგას, საერთოდ. დიდ ევროპულ მხატვრობას ).

მაშინ გადამეკეტა პირველად ტვინი დეგაზე... არა და ის რამდენიმე ტილო ნაღდად არ იყო დეგას შედევრები

დღეს დეგა ზეპირად ვიცი, ყველაფერი ნანახი მაქვს მაგისი, ყველგან, თუ სადმე ჰკიდია, დედანში, თან არაერთხელ (არ ვტრაბახობ).

მაგრამ ის პირველი შთაბეჭდილება მაინც ყველაზე მძაფრი და წარუშლელი იყო

This post has been edited by Johnnie Walker on 29 May 2010, 13:27

Johnnie Walker

miss_pepsi

ოფტოპიკია, მაგრამ კარგი რამ გამახსენდა: ვიღაც ცნობილი (არ მახსოვს ვინ) წერდა ნობელის ლაურეატზე, აკადემიკოს კაპიცაზე: ზედმიწევნით კულტურული კაცი იყოო, დიდი მოაზროვნე და ის მოსწონდათო ქალებს. მაგრამ ის მოსწონდათ განათლებულ, ინტელექტუალ ქალებსო. მას კი ყოველთვის ოფიციანტები ევასებოდაო

("Он был высококультурен и обладал редкой силой ума, и он нравился женщинам. Но он нравился женщинам образованным и интеллектуальным. А ему самому всегда нравились подавальщицы )

This post has been edited by Johnnie Walker on 30 May 2010, 09:28

მეც მივიღებ მონაწილეობას.. ამჯერად დადებითს..

მოკლედ
ძალიან მიყვარს ეს ნახატი Edgar Degas - La famille Bellelli..



ვხედავთ ოჯახის პორტრეტს..
დედა.. ორი ქალიშვილი და მამა, რომელის მდებარეობის ფონი და ტანსაცმელი (მისი ღია სახით და წვერებითურთ) ხდის შეუმჩნეველს თუ არა - დაკარგულს..
ისეთი შთაბეჭდილება რჩება, რომ მამაკაცი მისსავე ოჯახში უცხოა.. მარტოსული.. ემოციურად სხვაგან..

ამ დროს მისი მეორე ნახევარი.. მეუღლე, დედა და ოჯახის მთავარი საყრდენი..
მკაცრი.. ფიქრია შვილებზე და ნაკლებად მეუღლეზე..
წყვილი, რომლესაც მხოლოდ შვილები და ოჯახის ვალდებულება აკავშირებს..
სხვა მხრივ, ორი განსხვავებული ემოციის და ცხოვრების განსხვავებული შეხედულებების პიროვნებები..

საინტერესოა შვილების პერსონაჟები და მათი განლაგება ნახატზე..

პირველი ქალიშვილი - მშვიდი, მორჩილი და დედაზე მიჯაჭვულ-დამოკიდებული..
თითქოს მის მშვიდ სულიერ მდგომარეობას, დედა უწყობს ხელს, ისევ მისი ძლიერი ნატურიდან გამოდინარე..

მეორე ქალიშვილი - უფრო მიუსვენარი.. გაცილებით მგრძნობიარე თვალებით და სულიერად უფრო ახლოს მამასთან..
მათ სიახლოვეს მამის მზერა და ქალიშვილის მამის სივრცისკენ მიბრუნებული სახეც მეტყველებს...

(ხაზგასასმელია ის მომენტიც, რომ მამის მზერა ხდის მას ოჯახის წევრად.. რომ არა ეს მზერა..
მამაკაცის როლი ზედმეტი იქნებოდა ნახატში.. ამ მზერას ერთგვარი ტრაგიზმი და განწყობა შემოაქვს)

მივუბრუნდეთ ქალიშვილს.. მიუხედავად სულიერი ნათესაობისა, ის უფრო დედასთანაა, ვიდრე მამასთან..
არც მამას უნდა დაემსგავსოს მომავალში - ანუ დაკარგულს პიროვნებას..
და არც დედას - ცივს და ტრადიციულს.. მაგრამ არსებულს და უფრო გარკვეულს, მისსავე როლში..

ის ძლიერიცაა, სულიერად მდიდარიც და დამოუკიდებელიც..

შეუმდგარ წყვილს, მისი დედის და მამის სახით..
მისი პერსონაჟი აქცევს შემდგარ წყვილად...

მიყვარს დეგას შემოქმედება , განსაკუთრებით ბალერინები

დეგას ბალერინები ხომ საოცრებაა,

მაგრამ მე ეს მიყვარს განსაკუთრებით





მიმაგრებული სურათი

დეგა იმპრესიონისტებში ყველაზე ნაკლებად მომწონს, მაგრამ ეს ნახატი მიყვარს ძალიან
" ვარსკვლავი "