გამოგზავნილია: 1 May 2018, 10:22 #52628153 ბარათი · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
ამ თემაში ჩემს ფერმერულ ისტორიებს რომ ვწერდი, იქ ერთ ადგილზე დავწერე.
ძროხის გართულებული მშობიარობისას, როდესაც ხბო არასწორად მოდის, ზურგზე დავაწვინე მშობიარე ძროხა და მუცელში გავასწორე ხბოს მდებარეობა.
გვერდით თემაში, მესაქონლეობის ფერმაში merabc მიგვითითა ლინკზე
http://georgiandairy.org/ka.
მე მაქვს მათ მიერ გამოცემული წიგნი, რომელსაც ჰქვია
,,რძის სამრეწველო წარმოების თანამედროვე ტექნოლოგიები და სარძეო ფერმის ეფექტური მართვა საქართველოში,,
ამ წიგნში წერია 235 გვერდზე. მშობიარეთა დახმარების ძირითადი წესები.
ეს წესები ჭამოყალიბებულია პუნქტებად და 10 პუნქტში წერია-ზოგჯერ მშობიარეთდახმარების პროცესში მიზანშეწონილია ძროხის ზურგზე დაწვენა, რომ ნაყოფი აღმოჩნდეს ზემოდან(და ადვილი იყოს მისი მდებარეობის შესწორება), აწვებოდეს შინაგანი ორგანოები და გაგანიერდეს მენჯის ნაპრალი.
ასე რომ თქვენს პრაქტიკაში შეგიძლიათ გამოიყენოთ ეს წესი თუ დაგჭირდებათ.
გამოგზავნილია: 13 Oct 2018, 14:48 #53585141 ბარათი · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
მინდა ჩემი აზრი გამოვთქვა თუ რატომ არის დღევანდელი სოფელი ისეთ დღეში, როგორშიც არის.
დავუშვებ ისეთ ვარიანტს რომ, სოფელში არავის არ ეზარება შრომა და ყველა შრომისთვის მონდომებულია.
ადრინდელი ყველა სოფელი,(ქართული სოფელი) მოსახლეობის რაოდენობით უფრო დიდი იყო ვიდრე დღეს არის. ზოგჯერ ორ-სამჯერაც,მაგრამ, მაშინ მიწის გარდა არსებობდა სახვა სამსახურებიც.
ყველა სოფლელი არ მუშაობდა კოლმეურნეობაში მესაქონლეთ თუ მევენახედ.
სიღნაღის რაიონში იყო მაგალითად მექანიკური ქარხანა, საღებავის ქარხანა,ნავთობის ბაზა, სამშენებლო ბაზები, სუბუქი მრეწველობის ბაზა, სამშენებლო ორგანიზაციები, ატეკები, ტაქსო თუ ავტობუსების გარაჟები, ყურძნის მარნები, რომელიც რაიონში დღეს ერთი არის, ხილის გადასამუშავებელი ანუ საკონსერვო ქარხანა და რავიცი კიდევ რამდენი რამ.
ყველა ვინც სოფელში ცხოვრობდა, არ იყო მიწის მუშა. სოფლის მოსახლეობის ალბათ 25% ზოგან 35% მუშაობდა მეურნეობებში ან კოლმეურნეობებში.
ხოლო ვინც მუშაობდა, მათ ჰყავდათ აგრონომები, რომელთაც ჰქონდათ დარგობრივი განათლება და იცოდნენ რასაც აკეთებინებდნენ ხალხს, თუ რატომ და რა დროს და როგორ უნდა გაეკეთებინათ.
ტექნიკა ასე თუ ისე ჰყავდათ მეურნეობებს.
სასუქები მიწისთვის მოდიოდა და ვალდებულები იყვნენ რომ გაეხარჯათ.
ნერგები- სანერგეებიდან მოჰქონდათ მცოდნე ხალხისგან გამოყვანილი.
საქონელი თუ ფრინველი ყველა ფერმაში ჯიშიანი ება და იყო.
სოფლებს ჰყავდათ ვეტექიმები და ფერშლები.
დღეს რა გვაქვს და როგორ არის საქმე?
მიწები დაარიგეს და დააქუცმაცეს.
ვერც ერთი ოჯახი, 1 და 2 ჰექტრით რომელსაც დავუშვათ იქიდან გამოუსვლელად იშრომებს და მარტო როგორღაც მოერევა, ვერ ამოვა იმ ორმოდან, რომელშიც ჩააგდეს 90 ან წლებში.
ამ 1 ჰექტარზეც იმდენი თანხის ნერგი თუ შხამქიმიკატები სჭირდება, რომ თოხით და ბარით ვერ გაფრინდება,
ტექნიკა რომელიც სჭირდება მოსახნავად, მოხნულის გასაფხვიერებლად, და კიდევ ვინ იცის რისთვის, უნდა იქირაოს, საწვავი სჭირდება.
მოსავალს რომ მოიყვანს, გაყიდვითაც გადამყიდველს უნდა მისცეს. მას ბაზარში არავინ შეუშვებს და არც სცალია საბაზრედ.
თუ უფრო დიდი მიწა ექნება, ხელით შრომით ვერაფერს გახდება და უკვე ყველა ოპერაცია ტექნიკის დახმარებით უნდა შეასრულოს.
ეს ტექნიკა 99% სთვის საქირავებელია. ფულიც უფრო დიდი რაოდენობით სჭირდება რომ მოუაროს მიწას.
ფული მხოლოდ ბანკშია და ვიცით როგორი პროცენტით.
გლეხობას ბანკთან ურთიერთობის გამოცდილება მინიმალური აქვს და ისიც უარყოფითი.
მოსავლის დაზღვევას აფსოლუტური უმრავლესობა არ აკეთებს. არ არიან მიჩვეულები.
ვინც მესაქონლეობას მისდევს, საქონელი ჰყავთ არა ეფექტური.
ერთი და თუნდაც 5 ძროხით, ოჯახს ვერ გამოკვებავ, საჭიროა მეტი საქონლის ყოლა, მაგრამ მერე უკვე ეზოში ვეღარ შეინახავ და ფერმა გინდა. ფერმის შესაძლებლობა და ფერმას რომ მიწა სჭირდება, სოფელში ერთეულებს აქვს მასეთი მიწა საკუთრებაში.
და ყველაზე მთავარი.
არ აქვს სოფლის მაცხოვრებლებს ინფორმაცია, ახალ ტექნოლოგიებზე, მოსავლის მოყვანის სისტემურ მიდგომაზე და წესზე.
ვისაც აქვს ინფორმაცია სხვადასხვა მიზეზით ვერ შესძლებს განახორციელოს. უფულობის, უმიწობის, უტექნიკობის, უტრანსპორტობის და სხვა მრავალი მიზეზის გამო.
ეხლა ავიღოთ რა ხდება საზღვარგარეთ ევროპაში.
ნებისმიერ ფერმერს აქვს ყველა ის ტექნიკა თუ ხელსაწყო რომელიც მათ ჭირდებათ. ნაყიდი აქვთ უპროცენტო განვადებით.
ფული მათთვის პრობლემა არ არის. ბანკი ფულს მიზერულ პროცენტში აძლევთ.
სოფლის მეურნეობის ყველა დარგის მიხედვით აქვთ ჩამოყალიბებული კოოპერატივები. ზოგიერთი კოოპერატივის წევრთა რაოდენობა რამდენიმე ათასი წვრისგან შესდგება.
ამ კოოპერატივებში არიან გაერთიანებულები ნედლეულის თუ ნერგის გამომყვანები, სადაც მათი ნერგი უნდა გაიყიდოს, ამიტომ ის უხარისხო ნერგს ვერ გამოიყვანს.
მზა პროდუქციის გადამამუშავებელი საწარმოებიც, ამ კოოპერატივის წევრები არიან.
კოოპერატივს კი მმმართველობა ჰყავს დაქირავებული და ისენი ხელფასს იღებენ ამ კოოპერატივის წევრებს შორის სწორი და დროული კოორდინაციისთვის. ეძებენ გადამუშავებული პროდუქციის გასაღების ბაზარს და ასე შემდეგ.
ამავე დროს, ევროპული ქვეყნების სოფლის მეურნეობის უდიდესი ნაწილი არის სახელმწიფო დოტაციაზე.
მაგალითად ავსტრიაში, სადაც უაღრესად ძლიერად არის განვითარებული მესაქონლეობა, სახლმწიფო ფერმერს, ყოველ მონაწველ ლიტრ რძეზე უხდის 0.33 ევროს.
აქედან გამომდინარე, არავინ არ დამალავს თუ რამდენ ლიტრ რძეს წველის იმიტომ რომ, თუ დამალავს, ვერ მიიღებს ფულს, ეს ფული კი რძის ღირებულების მესამედია ალბათ.
ასევე ის მესაქონლე ფერმერი არ იყოლიებს ძროხას რომელიც ცოტა რძეს იწველება, რადგან ამ ძროხისგან დაიკარგება ფული, რომელიც უნდა მიეღო უკეთესი ძროხისგან.
ასე ჯაჭვურად აქვთ ყველაფერი აგებული, სადაც ფერმერს სისტემა არ აძლევს საშუალებას რომ მოიტყუოს, თუ რამდენი მოწველა ან მოიყვანა ესა თუ ის კულტურა. ისენი პირდაპირ არიან დაინტერესებულები ჯიშობრივ გაუმჯობესებაში ყველა დარგში.
მაგალითად არის კოოპერატივი მეღორეობის, სადაც გაერთიანებულები არიან ათასობით ღორის გამომზრდელი როგორც წვრილი, ისე მსხვილი მწარმოებელიც.
ამავე კოოპერატივში არიან გაერთიანებულები ჯვარედინად, ღორისთვის საკვების მწარმოებლები, მარცვლის მომყვანი მემინდვრეები,ღორის ხორცის გადამამუშავებელი საწარმოები, კვების ობიექტები და სუპერმარკეტებიც.
კოოპერატივს მართავს დაქირავებული მენეჯმენტი, რომელიც იბრძვის მათ შორის კონტაქტის დასამყარებლად და გასაღების ბაზრის მოსაპოვებლად, არამარტო თავიაანთ ქვეყანაში, არამედ საზღვრებს გარეთაც.
ბოდიშით თავის შეწყენისთვის.
დასკვნა თქვენ გამოიტანეთ.
This post has been edited by kaxaberski66 on 4 Dec 2020, 23:25