შიში, როგორ გავაცნობიეროთ ის, თუ რისი გვეშინია ჩვენ?

შიშიიი მე რო მჭირს მასე არავინ არ იქნება დარწმუნებული ვარ. . . .
მარტო სახლში ყოფნის მეშინია (ღამე)
თუ კედელთან არ ვწევარ მეშინია. . .
თუ საბანი ბოლომდე არ მაფარია მეშინია. . .
ჰო კიდევ მიცვალებულების მეშინია (რატო ვერ გავარკვიე)
კიდევ. . . .
მეშინია რო ბედნიერი არ ვიქნები. . .
რო მალე მოვკვდები (ჰო ამან დამტანჯა ზაან)
რო ჩემი ბედნიერი დღეები ჩამშხამდება. . . (იმიტო რო წინა შიშიდან გამომდინარე)
კიდეევ მეშინია რო თვითმფრინავში რო ცავჯდე ჩამოვარდები ან ავარიაში მოვყვები. . .
კიდევ მეშინია რო ახლობელ ადამიანებს და მეგობრებს დავკარგავ (ეგეც ავარიით ან მსგავსით მეშინია)
კიდევ მეშინია შვილი რო არ მყავდეს და ასეთი იმდენიაა. . . .



თან ყოველდღე ვფიქრობ ამაზე. . . .
ვინმემ მიშველოს იქნებ ან როგორ ვუშველო ჩემ თაავს?

რომ გითხრათ არაფრის მეშინიათქო არ დამიჯერებთ ხო?

ქეთუ
მოდი ჯერ იმაში გავერკვიოთ, რომ ეგ შიშები კი არა, შფოთვაა.
შფოთვიანობა გაქვს მომატებული. ეგაა უსაგნო შიში. ანუ იმის გეშინია, რაც რეალურად ამ წუთას საფრთხეს არ წარმოადგენს.
არაა ეგ დიდი პრობლემა. ცოტა წახმარება უნდა ან თვითკონტროლი და გაგივლის

TETISA თვითკონტროლი არ გამომდის. . .
როგორ უნდა ვუშველო დაახლოებით?

ქეთუ

სულაც რომ დაანებო თავი, ასაკთან ერთად მოგივა.
მაგრამ მაინც ჯობია არ დაანბო თავი და მიხედო. იმიტომ, რომ არის რისკი, რომ პრიროვნულ თვისებად - შფოთვიანობად გადაგექცეს.
თვითკონტროლი თუ გინნდა, უნდა გააცნობიერო პირველ რიგში შენი შფოთვის უაზრობა. აი მითხარი რა აზრი აქვს იმაზე ფიქრს, რომ თუკი როდისმე ჩაჯდები თვითმფრინავში (რომელიც ყველაზე უსაფრთხო ტრანსპორტია სხვათაშორის და ანქანებზე ბევრად უწყინარია), ჩამოვარდები. ეს ხო თავის წვალებაა?
უნდა განეწყო იმ აზრზე, რომ ცუდი კი ხდება, მაგრამ კარგი უფრო ხშირად ხდება მაინც. ოპტიმიზმი გამოიმუშავე შენ თავში, ეცადე მარტო კარგი გაიხსენო ხოლმე და ცუდიდან ჭკუა ისწავლო და არა სხვა კვალი დაიტოვო (მაგ, სტრესი და შფოთვა).
თავშზე მუშაობა და თვითკონტროლი აზრების და განწყობების შეცვლას ნიშნავს

მე იცით როგორი რაღაცეების მეშინია? რისი კონტროლიც მე არ შემიძლია .... მაგ: ჭექა-ქუხილის

მგონი მე გაზაფხულის მეშინია აპილის და მაისის

მე მაქვს ძალიან ბევრი შიშები.
იმდენი შიშები მაქვს რომ უკვე ძალიან ვწუხდები.
მეშინია სიმაღლის, სიბნელის, მარტოობის, მანქანების, გზაზე გადასვლის,
ისტერიკულად მეშინია წონაში მომატების (მიუხედავად იმისა რომ ამის რეალური მიზეზი არ მქვს).
კიდევ რავიცი რააააა ბევრი რამის მეშინია.
როგორ შეიძლება ნეტა ამ შიშების დაძლევა?!

Lizikuna3
მაგას ჰქვია გაზაფხულის შიში

არადა რო ვიჯექი მაშინ ურეაქციოდ ვიყავი. . .
ეხლა დამეწყო. . .



ხოდა უნდა ვეცადო არ ვიფიქრო და ნელ-ნელა გადამივლის სად წავა. .

♫♫♫

რა გაზაფხულის შისში???? მთელი ზამათარი გაზაფხულს ისე ველოდები ხოლმე რომ მეტი არ შეიძლება

ჰხოდა
ისა....

ერთი რაღაც დავაფიქსირე
და
რატომ ხდება ასე არ ვიცი





აი მაგალითად
ბავშვებს რომ ეშინიათ ხოლმდე ღამით და თავზე რომ გადაიფარებენ საბანს
მაგის საპირისირო მჭირს
: ))




აი რაღაცის ნახვის რომ მეშინია სასტიკად
კი არ ვერიდები იმ ადგილს
სადაც შეიძლება ვნახო,
პირიქით....

მმმ


აი ახლაც, იქ ვარ სადაც იმას ვნახავ რისიც ყველაზე ძალიან მეშინია
და
ვერ ვშორდები იმ ადგილს
და
ვერ მოვისვენებ
სანამ
ჩემს შიშს ცხვირით არ დავეჯახები




ნუ მაზოხისტი ვარ რა
უფ

რამდენი ნაცნობი შიში წავიკითხე
მიხარია და ძალიან მწყინს..

აი მე პირადად ხანდახან მარტო ან სიბნელეში მეშინია...უფრო მეტად აი მოკვდავი ადამიანის კი არა უფრო რაგაც ზებუნებრივის მეშინია მარა ვერც იმას გეტყვით კონკრეტულად რისი...ალბათ მართალია რომ შიში არის შენში ბოროტების გამარჯვება...აი მაგალითად ხანდახან ისეთი რამის მეშინია რაც ზუსტად ვიცი რომ სიმართლე არ არის.