ეს ბებია-ბაბუა ძაან ქართული ტიპაჟები არიან.
ნამდვილი ოჯახის ბიჭი: ბეჯითი, მოწესრიგებული, ღამით ალბათ შარვალს სკამზე კი არ აგდებდა, არამედ კულტურულად კიდავდა, რომ ნაკეცები არ დარჩენოდა.
ხუთოსანი, დედ-მამის სიამაყე.
ოჯახი ინტელიგენტური ჩAნს, ჯდომის მანერა აქვთ თავისებური - წელშI გამართულები არიან და სახეზე დასტოინი ვიდი აქვთ.
ორ სურათში, სადაც მარტოა გადაღებული, ობიექტივში რატო არ იყურება?
რას უნდა ნიშნავდეს ეს? არ გაქვთ ვინმეს იდეა?
იმას ხომ არა "ჩემი ფიქრები სხვაგანაა..."
მგონი როცა გარდაიცვალა, მარტო იყო. და ისედაც მარტოობის განცდა ქონდა სულ. რაღაცა აქ1ვს თვალებში, რაც ამაზე მაფიქრებინებს - სევდასავით და მოწყენილობისავით.
ნოსტალგიურ განწყობაზე რომ ვარ მეტყობა, ხო?

მანიაკი ან პათოლოგი რომ არ მგონია