კი ეგააა
და აი დასრულდა საბოლოოო ჯამში გამოვიდა:
ფარდა ეფარება მთვარეს... შუქი .. შენი შუქი - ქრება..
ბოლო აკორდები გადნა ... სადღაც იკარგება ვნება...
მხოლოდ წარსულია ახლა... მხოლოდ მოგონება რჩება...
თვალებს ვერ ვივიწყებ მხოლოდ.. გხედავ... გსაყვედურობ... ვბედავ...
მე რომ ფრთები მქონდეს... შემოგხედავდი...
აზრებს გავცვლიდით...და მთვარე გაორდებოდა
მე დაუსრულებელი სიმფონიით გავიფანტებოდი..
და შეუმჩნევლად გათენდებოდა!
ღამის წყვდიადში მოვძებნიდი.. თითოეულ შენს ნაწილს...
თუნდ დავიქანცო... მათ ძებნაში.. არად დაგიდევ მანძილს...
ფრთები შემომადნა უკვე... მაინც ვერ გიპოვე.. ვქრები..
ღმერთო! ... რისთვის მომეც თუკი.. მე მას ვკარგავ.. ვხვდები
ძნელი ნოტების ხმები...სინათლე მინდა
ან დიდი ფრთები.. რომ სილამაზეს ძველს..
ჩემი უდროო ფიქრით ვერ დავაცრემლო..
შავ კარებამდე ტკივილი ჩემია.. დღეს!!!
თითქოს დაყრუვდა სამყარო... მხოლოდ გულის ხმა ისმის...
მე შენთან მინდა .. კვნესის .. კვნესის იარა ისრის...
ვახ ბლიად აღარ მიყვარხარ
ბლინ ! ვეღარ დავწერ ვიცი
რაცხა კაია
teojმადლობთ თანაპოეტო თუ თანაავტორო
· 
კაბინეტი, საჭორაო, სასაცილო, საწუწუნო საერთოდ სა-ოთახი :)
