სტალკერი და ფსიხო დვა
სტალკერი: სადილი და საინტერესო საუბარი. აი რა მინდა შენგან
ფსიხო: ხო ძალიან ცოტა მაქვს...დრო, სულ გზაში ვარ
სტალკერი: ვიცი, მეც ზუსტად ერგე ვარ...
ფსიხო: დრო კი მიდის...
სტალკერი: რა უხერხულია ადამიანები რომ ესე შორდებიან ერთმანეთს...
ფსიხო: ხო საყვარელო სტალკერ, ვიცი რასაც გულისხმობ, ადამიანები სულ საქმეებზე დადიან...
(ერთი წუთის მერე მოგბეზრდებათ და აქედან 3:15წუთი გააგრძელეთ ხო?)
სტალკერი: ნეტა ფრენა შემეძლოს, ნეტა ვიყო ჩიტი ან პეპელა...
ფსიხო: მაგალითად არწივი? თუ წერო?
სტალკერი: ხო, წერო...საკვამურზე რომ ცხოვრობს...
ფსიხო: ხო, ადამიანს რომ ფრენა შეეძლოს, მაშინ ყველაფერი სხვანაირად იქნებოდა და ავტობანებიც აღარ იქნებოდა საჭირო...
მისამღერი: ხო, ჩვენ არ გვჭირდება ავტობანი, არამედ ორი ცალი
ფრთა იმისათვის, რომ ვიფრინოთ როგორც წერომ...
სტალკერი: ზამთარში გავფრინდებოდით აფრიკაში...
ფსიხო: და ზაფხულში არქტიკაში
სტალკერი: ჰე-ჰე ეგრე შორს ვერა, მაშინ უნდა ვიყო მინიმუმ შვალბე(?) თანაც იქ ძალიან შემცივდებოდა
ფსიხო: ხოოო, მააშინ მე ვიქნებოდი ალბათ... პინგვინი..
სტალკერი: პინგვინებმა ფრენა არ იციან!
ფსიხო: ვიცი!...დებილი კი არა ვარ!
ნანანანანანაა
ნანანანანანაააააააააააააა
ნანანანანანაა
ლა ლა ლააააააააააააააააა
აი, ვყოფილვარ კარგი ფსიქოლოგიური სიმღერის დამდებიო...
This post has been edited by gramatikikina on 23 Sep 2009, 03:40