ერთადერთი გზა რომელსაც მივაღწიე "საკუთარ თავთან ხანგრძლივი ბრძოლით
დაღლილმა" და ნაწილობრივ მივიღე სულის სიმშვიდე/ბედნიერება:
1. როდესაც რამეს ელოდები, წარმოიდგინე "უარესი" (შეეგუე)
... და თუ ყველაფერი "უკეთესად" გამოვიდა, ხო მით უკეთესი!
2. მიჰყევი საკუთარ გრძნობებს - ნუ მისცემ საზოგადოებას თავს მოგახვიოს
სტერეოტიპები, მოგაქციოს ჩარჩოში.
ერთადერთი ჩარჩო უნდა იყოს ის რომელსაც შენ შეუქმნი საკუთარ თავს
- ასაკთან ერთად ჩამოყალიბებული პრინციპების სახით
... და ეს პრინციპებიც უნდა იცოდე რომ ნგრევადია!
3. თუ მოხდა რამე ცუდი შენს ცხოვრებაში, ნუ გაჩერდები
ნუ დაიწყებ წარსულში ქექვას, ნუ ჩათვლი რომ "ყველაფერი მარტო შენ გემართება"
იფიქრე - შეიძლება ყოფილიყო უარესი! და გაიღიმე.
გაანალიზე შეცდომები, მაგრამ ნუ მისცემ უფლებას იბორიალონ ტვინში 24 საათიან რეჟიმში.
დაჯექი - გაანალიზე - აღნიშნე შეცდომა და გაიარე
... იფიქრე გზაზე! - როგორ გამოხვიდე ... და არა იმაზე როგორ მოხვედი!
და ყველაზე მთავარი - ისწავლე სიხარული მცირედით:
გარეთ წვიმს - მერე რა, სამაგიეროდ ბოტები გაცვია
... და რა სასიამოვნოა ტყლაპოში ჭყაპუნიიი!
აკუმულატორი დაგიჯდა? - ბოლო-ბოლო გამოჩნდება ვინმე კეთილი "სამარიტანელი"
მოგაწვება, დაგაქოქინებს "ცეპლენიით" გაივლი 1-2 კილომეტრს და გადაგივლის
... რა კარგია რომ სერიოზული არაფერი აღმოჩნდა...
მოკლედ ხალხო - ცხოვრება მოკლეა, მაგრამ არც ისე მოკლე რომ ვერ მoასწრო იყო ბედნიერი.
მილიონის მოგება ბედნიერებაა, მაგრამ არანაკლები ბედნიერებაა რომ გათენდა კიდევ ერთი ლამაზი დღე.
უნდა ისწრაფვოდე "მეტისკენ", მაგრამ ამ "მეტისკენ" სწრაფვამ არ უნდა შეგჭამოს შინაგანად (მარტინ იდენი
)
მოკლედ ძაან ჩავაფილოსოფოს-ჩავახუჭუჭე, მაგრამ მიმიხვდით რასაც ვგულიხმობდი ალბათ!
Don't worry be Happy!
განწყობის თეორია, როგორ ფიქრობთ? 
