ოოო რა კაი ტემაა, აქ შემიძლია "განავარდება"...
ჰო ეხლა მე რასც ქვემით დავწერ, ცოტა უცნაურად შეიძლება მოგეჩვენოთ რადგან ფსიქოლოგი არ ვარ და ტერმინებს და წყაროობს ვერ მოგიყვანთ, ასერომ წინასწარ სორრი... (დაიწვას ჩემი თავმდაბლობა)
არქიტექტურის (ურბანულ) ფსიქოლოგიაში არსებობს შემდეგი მომენტი.
ადამინი ზოგადად ისეთ სივრცეში გრძნობს თავს კარგად, რომელიც მაზსე ახდენს "ძალადობას" ან "დაწოლას", სივრცე რომელიც მისი სახეულის პროპორციულია ან სეგმენტურად პროპორციულია მასშტაბში. ანუ ახლოა ოქროს კვეთთან. ასეთ გარმოში აქვ მეტ ნაკლებად განცდა სიმყუდროვის, როგორც ინტერიერში ისე ექტრიერში (სიანმდვილეში აქ ხის მიიხლობითი ზომა და მაშტაბია დამალული, რომელსაც ადამიანი გენიტიკურად ატარებს, აკი მილიონი წლები ხეებზე და ხეების ქვეშ აქვს გატარებული). თუმცა სხვა როლს განტებაც თამაშობს, თუ ვინმეს დაანტირესბს ცალკე აუხსნი. (მაგალიტად არ მოგდომებიათ, სადმე გაძრომა, ისეთ ადგილას რომელიც ოდნავ, სასიმიოვნოდ ვიწრო ან დაბალია?? ან მისის განათება გაფანტული ჩრდილდებით ხდება?)
ეხლა რაც შეეხება ძღაბებს (ბავშვებს) თუ რატომ ძვრებიან მაგიდის ქვეშ...
1) იმიტომ რო მაგიდა ახლოა მათ პროპორციასთან... (ეს გადამწყვეტია)
2) შემოფარგლული სივცე, ანუ პროტო საკუტების განცდა... (ილუზია, რომელის კოეფიცინტიც დიდია)
3) განათება, სადაც ნაკლებია, ოდნავ ინტიმური... და მკვეთრად შემოდის გახსნილი მხარებიდან მაგრამ ჭერი მხოლოდ განაფანტული სინათლიდ ნათდება...
4) პროტოდაცულობის შეგრძნება...
და კიდე რაღაცები რომელიც არ მახსოვს და ჩემ ბლოკნოტში მიწერია, თუ დაგაინტრსებთ გეტყვით ოღონდ მთავარი ეს ოთხია... მერწმუნეთ.
ასე ფაქტი აღმოაჩინა მე -20 საუკინის არქიტქტურის ლეგენდამ, (ჩემი აზრით სატანამ
) ლე კორბუზიემ, რის მიხედვითაც შეიქმნა მისის ცნობილი "მოდულორი" რომლიც შეიცავს პოსტულატებს და სტანდარტებს ადამიანს მიმართებს მაშტაბთან და მის ფიზიკურ შესაძლებლობასტან. ანუ ყველაფერი ადამინუის პროპორციიდანო ბრძანებს ეს ძია...
ამავე პროპორცის გათვალისწინებით (ბავშვები მაგიდის ქვეშ) აშენდა მსის ცნობილი, "მუნიციპალური საცხოვრებელი ერთეული მარსელში"... რამაც სათავე დაუდო ტიპიური საცხოვრებელ სახლის სატანდარტებს (რაც საბჭოეთში ძაან ცუდად გაიგეს ასევე უფრო ცუდადა გამოიყენეს) და "ბრუტალიზმს" ხელოვნებაში (თანაც ზოგადად)
ასევე სტატიაც კი მიუძღვნა ამ ფაქტს, ტავის ჟურნალში, 30-იწლებში... (თუმცა ცოტა განსხვაბულათ ახსნა ეს იქ, ცოტა გვერდიდან შეეხო და სხვა პონტში გამოიყენა)
აი ეს მოდულორიც, ფაქტურად ჩევნი დღევანდელი საცხოვრებელი ფარემოს, ზომები და ნორმები მეტნაკლებად ამას ეყრდნობა... (და ამან გვიტარა დედა)
აქაც მიწერია ესთი "ესეე"
ოღონდ ცოტა სხვა ჭრილში...
სტოკჰოლმის სინდრომი (post #17735293)პ.ს. ისე არასდროს არ მომდომებია ბავშობაში სადმე შეძრომა არ მაგიდეს ქვეშ, არც კარადებში და არც პიპეტკებში... ყოლთვის გაშლილ, ჩემი სულივით უსაზღვო ადგილებს ვეტანებოდი...
იმთავითვე იყო ჩემში რაღაც მაგელანისეული ან სულაც ჩინგისხანისეული...
This post has been edited by HEPHAESTUS on 1 Mar 2010, 07:41 
რატომ ძვრებიან ბავშვები მაგიდის ქვეშ
