ტკივილის ფსიქოლოგია, :rolleyes:

ამაბნიეთ რაზეა თემა?
სულერ ტკივიელბზე თუ ფიზიკურზე თუ ორივეზე?

მაგალითად კბილის ტკივილი არ მიყვარს, მერე მომიწია რამდენიმე საათი ექიმთან ჯდომა, გამაყუჩებელმა არ Uშველა, ხოდა გავთიშე ტვინი ნაწილობრი\ვ და გადავიტანე ტკივილი, რომ დაამდა, აღარ მჯეროდა, ველოდი სიევ ამტკივდებოდა. ტკივილი არ მიყვარს, არც მიყენება და არც მიღება. სიამოვენბასაც ვერ მანიჭებს, ბოლო დროს ადვილად გადამაქვს ტკივილი. ანუ პირველადიდ არტყმა, სულიერიც და ფიზიკურიც გადამაქვს, მერე იცის თავის შეხსენება უფრო ხოლმე

ასევე ტკივილს სიცოცხლის გამოვლიენბად აღვიქვამ. მტკივა? ე.ი. ცოცხალივ არ, ვარსებობ, ისევ აქ ვარ და ეს ტკივილი ისევ გაივლისთქო
როცა არ მტკივა დიიიდხანს, მაშინ ვეჭვობ, ხო არ დავიბრიდე

ტკივილს ვინც უძლებს ის ძლიერია, ვინც ამარცხებს – ბრძენი!



ცლოსედ