უბრალოდ დამაინტერსა შევძლებდი თუ არა ვარჯიშს.
კი შევძელი მაგრამ 10მაგად დამეზარა და რთულად მომეჩვენა უფრო, თავს ძალა დავატანე. ნელნელა ეს უარყოფითი შეგრენებები გამიქრა. ამან გამამხნევა ძალიან. ამის მერე მეტი ხალისით და ინტერესით მივუდექი). ნავარჯიშები რომ არ ვყოფილიყავი ალბათ მივაგდები ეგრევე და ვერ შევძლებდი.
წიგნის წაკითხვა მოწეულზე არ მიცდია მაგრამ ჰაშზე კი და ძალიან ღრმად ყურადღებით და ინტერესით არვიქვი. ნუ წიგნიც კარგი იყო. 'თეთრი ციხესიმაგრე'. ნობელის პრემიის ლაურეატი და ბაზ.არაა დაინტერესებულიც ვიყავი.
რთული ამოცანაც ამოხსენი, რომელიც ფხიზელზე მქონდა დაწყებული. თავიდან გამიჭირდა ისევე როგორც ვარჯიში მაგრამ მაინც შევძელი. პროგრამას ვწერდი.
ძალიან ძლიერი ტკივილის დროსაც მოვწიე რომ ვერ ვინძრეოდი საერთოდ და დამეხმარა ცოტახნით.
აი გუშინ კიდევ პირიქით. კანი მაქვს გაჭრილი ფეხზე რაღAცას მივარტყი და ოდნავ მეწვის. შევამჩნიე, რომ მოვწიე და ეს ტკივილი ისე მწვავედ ვიგრძენი რომ მეგონა ფეხში ვიყავი დაჭრილი. ცოტა ხანში მეგონა რომ განგრენა მეწყება და მომაჭრიან ფეხს.

თავში საშინელი აზრები მიტრიალებდა. მეგონა რომ ვკვდები და მჯეროდა ამის. მეგონა რომ ვერ ვსუნთქავ.
ჩვეულებრივი შფოთვა. უბრალო მარტივი შფოტვა იყო და მერე სასაცილოდ მომეჩვენა ეს ყველაფერი
მაგრამ
სულ მოწეული ვერ ვივლი. შემძულდება. ზოგჯერ მეხმარება. სხვა კუთხით მანახებს ჩემს თავსაც და გარემოსაც.
რაც სასარგებლოა.
სულ მეშინია რომ ტიპები მანქანებით/მოტოებით ივლიან დაბოლილი რაც ძალიან სახიფათოა. იყო შემთხვევები რომელიც ფატალურად დასრულდა. პატარა ბავშვი გაიტანა ერთმა

სკოლაში რომ ეწევიან ეგეც ძალიან ცუდია.
მასე ჩემმა ორმა ხუთოსანმა(ცხოვრებაში სიგარეტიც რომ არ აქვს გასინჯული) თამაშრომელმაც მოახდინეს ავარია და დაეჯახნენ ადამიანს, ხდება უბედური შემთხვევებიც, მაგრამ მაინც მგონია რომ საჭეს ფხიზელი უნდა მართავდე და სკოლაში სულ მოწეულმა არ უნდა იარო და არც პროგრამებს წერდე სულ დაბოლილი.
გულის აჩქარებები და შეგრძნებები რომ ვარდები საიდანღაც ან შეიძლება გადახტე არის შფოთი.
რაც უნდა გააცნობიერო რომ არ არის საშიში და მოერევი. რაც არ უნდა რთულად მოგეჩვენოს. თავდაჯერებით თუ მიუდგები ეტაპობრივად ყველაფერს შეძლებ. მთავარია საკუთარი თავის იმედი გქონდეს. მედიტაცია არ მიცდია არასდროს.
ისე გაფეტიშებული აღარ მაქვს როგორც დალევაზე აქვთ ხოლმე და ჩვევაში აქვთ. უბრალოდ ზოგჯერ ვეწევი და ახლა გადავწყვიტე რომ შევეშვა საერთოდ რაღაც პერიოდი. განსაკუთრებით ზოგი ჯიში, რომელიც წნევას გიგდებს დაბლა ძალიან გატკიებს თავს და გადუნებს ნამეტნავად.
This post has been edited by NinjaRacer on 21 Oct 2018, 21:36