რო მახსენდება ტანჟი მაციებს
ისტორიები იყო უამრავი მაგრამ რამოდენიმე მართლაც რომ განსაკუთრებული
წლების უკან როცა სოფელში ვისვენებდი ბებიასთან მაშინ მქონდა ასტრალში გასვლის დღეები და თვეები
კვირაში სამჯერ ვსვავდი 2 თვე გადაბმულათ
მუხის ქვეშ მოვხარშეთ ბიჭებმა სტადიონზე სადღაც ღამის 12 იქნებოდა
დალევიდან ნახ საათში სახლში შევედი და ბებიაჩემს "პოლის ჯოხი" გამოვართვი რათ გინდაო
მეთქი სტადიონზე ჭიანჭველები არაინ და უნდა დავხოცო თქო
(ეხლა შეიძლება სასაცილოა მაგრამ მერწმუნეთ მაშინ ამას ძალიან სერიოზულად ვამბობდი)
გამოვედი და 1 საათი დავსდევდი სტადიონზე ჯოხით ჭიანჭველებს
მერე ვჩერდებოდი ჩაცუცქული დავდიოდი მეგონა მესროდნენ და მთელ ხმაზე ვყვიროდი და ა.შ.
ნუ ეს ყველაფერი ჩვეულებრივი მომენტია მაგრამ ყველაზე საშინელი და მოუშორებელი რაც აქვს მანაგუას ეს არის იზმენა
პიზდეც! ამის მოშორება შეუძლებელია
ღამე შიშები, დღე შიშები, სულ მეგონა ვიღაც მომსდევდა ყოველ 3 ნაბიჯში უკან ვიხედებოდი და მთელ ხმაზე ყვიროდი
ღამე შუქს არ ვაქრობდი სულ მეგონა ვიღაც იყო
ძილის დროს ყვირილი, გამუდმებული თავბრუსხვევა და ღებინება
საკუთარ თავთან ხმამაღლა საუბარი, რო გავიგებდი რომ რამე ცუდი მოხდა კაკრას მაშინ ვსკდებოდი სიცილით
ნუ ეს ყველაფერი სანამ სერიოზულ შიზოფრენიაში გადამივიდა სერიოზულად ვუმკურნალე
ვიმკურნალე რა აღარ დამილევია დიდი პაუზა ავიღე
მერწმუნე მარიხუანა ამასთან შედარებით ნახევარი ღერი სიგარეტია
This post has been edited by Makulatura on 18 Feb 2012, 06:52 
· 
მარიხუანა, თავის განებება
