ნუ აანთებ!
ყურთბალიში (იოსებ გრიშაშვილი)
ჩავაქრე სანთელი, ოთახში ბნელოდა
და გული დაგული გელოდა!.. გელოდა!...
ჩავაქრე სანთელი და იცი, რა მოხდა?
ჩავემხე ბალიშში- გულს კვნესა აღმოხდა.
ვტიროდი! მომჩქეფდა ცრემლები ზღვაური.
ცრემლებით შევნამე ბალიშის საური.
ვტიროდი, ვით სტირის უდაბნოს სიო და
საყურისოდენა ცრემლები მცვიოდა.
ვამბობდი: ბალიშო! შენ იცი, შენ- თუ მე
რამდენჯერ ავხსენი ეგ შენი სიჩუმე!
შენ იცი, რამდენჯერ ვათეთრე ეს ღამე,
ან ცრემლით, ბალიშო, რამდენჯერ შეგნამე.
და თუ რად ვტიროდი ცრემლებით, ლიცლიცით:
ბალიშო! ეს მხოლოდ ჩვენ გვესმის! ჩვენ ვიცით!
ჩავაქრე სანთელი... ოთახში ბნელოდა,
არ მოხველ. მაშ, გული, რაღასთვის გელოდა?!
ჩავაქრე სანთელი და იცი, რა მოხდა?
ჩავემხე ბალიშში- გულს კვნესა ამოხდა...'
2სართულიანი სახლი იყო და მეორე სართულის ბალკონის დაბლა ერთი შავი კატა იჯდა რომელიც ფურთხებით გავათეთრეთ და ის კიდე ილოკავდა@tsotnep
http://www.youtube.com/watch?v=_RwxElsVWio&feature=player_embedded
პრობლემა არ იქნება!
თურამეაიცითსადაცვართ. მაგრად!
მარტოობა, მე <3 მარტოობა
