ის რაც ჩვეულებრივ მოვლენად იქცა, ბუნებრივი მოთხოვნილებების გარდა!

ნატოშა
კი ეგ იგულისხმება, როგორც სახეობის, ასევე ინდივიდის..
მას შემდეგ რაც მოდის სიცოცხლე, იგი ( ამ შემთხვევაში ადამიანი) მიმართულია იმისაკენ რომ იცოცხლოს , ეს კი ნიშნავს იმას რომ > თვითგადარჩენისკენ
დავუშვათ ჩვენ გონიერი არსებები ვართ, ვაზროვნებთ და ა.შ. მაგრამ ცხოველებს , ფრინველებსა და მცენარეებსაც ხომ ეს უდევთ გენურ კოდში..
თუმცა არსებობს მოსაზრება რომ ადამიანი მიმართულია სიკვდილისაკენ , ( ერთ ერთი ფსიქო სკოლის მიმართულება ) მაგრამ ასევე მოსაზრებით ადამიანი მიმართულია სიცოცხლისაკენ ( თუმცა კი სიკვდილი გარდაუვალია) თაობათა ცვლაც ამაზე მეტყველებს, სხვანაირად უკვე სიცოცხლეს აღარ იარსებებდა , არც განვითარება იქნებოდა.. იმისთვის კეთდება ეს ყველაფერი ( ცივილიზაცია და ბლა ბლა ბლა) რომ ადამიანმა გაიუმჯობესოს ამ ქვეყნიური ყოფა, და ეს უკვე ვრცელდება ინდივიდიდან სახეობაზე.. "თუ ვერ მოვესწრები მე- მოესწრება შვილი, შვილიშვილი მაინც"
არადა სიკვდილი გარდაუვალია.. აი სწორედ აქ იწყება ჩემი სხვაგვარი ხედვა უკვე სამყაროსადმი.. და იწყება ფილოსოფიური შეხედულება - ამაოება ამაოებათა და ყოველივე ამაო ..
ცხოვრება იმ ქვეყნიურ სამყაროში - რელიგია- აი მექანიზმი, რომელიც აშოშმინებს ადამიანის მოაზროვნე გონებას

ის რაც ჩვეულებრივ მოვლენად იქცა:


საერთოდ, როგორ დავუკვირდი, ადამიანების უმრავლესობა არის ყოველდღიურობაში ჩაფლული, არ ფიქრობენ იმაზე, თუ საიდან მოდიან, როგორ წარმოიქმნა სამყარო, რა განიცადა, რამდენი რამ მოხდა, როგორ შეიცვალა ყველაფერი დროთა განმავლობაში, და ბევრი რამ. კი, მართალია რაც არ უნდა იფიქრო ჭეშმარიტებამდე მაინც ვერ მიხვალ, მაგრამ ცოტათი ხომ დაფიქრდები, . შენთვის გააანალიზებ, ხალხი მარტო მატერიალურზეა გადასული, რა ჩაიცვას, რა ჭამოს, სად წავიდეს, როგორ გაერთოს, ცოტა სხვა რაგაცებზე არ ფიქრობს.... ხანდახან მეჩვენება, რომ ალბათ ეს ასე უნდა იყოს, და ჩემს თავს ვაიძულებ რომ აღარ ვიფიქრო არაფერზე, ჩავერთო ყოველდღიურობაში, მაგრამ რა ვქნა რომ მომბეზრდა?