korven_dalasd_tsabo:*
სალომეაა.
ჰოუ.
ეე. ატყობ? ისევ თავიდან გეწყება შარშანდელი კოშმარი. რა ვქნათ ახლა მე და შენ? რეჟიმ შეეშვი. ისე? არა ფეისბუქს. კაი. ფორუმს ვერ ანებებ თავს. არადა.. აი დღეს და ვსიო. ხვალ არა. ეჰ.
როგორ მიყვარს არადა. თან განა ვინმეს ვეპიემები ან რამე. არაა ვაფშე. ჩემთვის ვარ, საკაიფოდ. თან თუ რამეა ხალხსაც ვიცნობ, ჩემი სასტავიც მყავს. მოკლედ, ჯიგრულად ვარ რა.
და ისე რა ვქნათ? ალბათ სხვა რაც არაფერი.
პირველად ცხოვრებაში
მე შენ მომწონხარ. შენი ქცევები მომწონს. ცხოვრებსი წესი. არა-უსაქმურობა. არ მღლი. არ გიბრაზდები. ოჰ, რა სასიამოვნოა
* * *
ჰო, კიდევ რას მივხვდი: მეყოფა სხვისი ფსიქოლოგიური დახმარება. გასაგებია რომ ბევრი რამ ვიცი. და სხვასაც ვურჩევ. და მე არ ვიყენებ. ან ვიყენებ. და ა.შ> . მოკლედ, სტოპ.
ად ეს დღეს მოვახერხე პირველად. მიხედე საკუთარ თავს. ჩესნო. არც ისე ადვილია.
და სასიამოვნოა.
მაპატიეთ.
სულ დანაშაულის განცდა მაქვს ვინმეს თუ რამე არ ვურჩიე ან ვუთხარი, რაც მგონია რომ იიმენა ზუსტად ვიცი დაეხმარება. - და იქნებ მართლაც კია ასე. და ამ დროს წინააღმდეგობას ვიღებ ნაცვლად სხვა რამისა და უფრო მეშLება ნერვები და ენერგიასაც ვკარგავ
მოკლედ.
მე შენ მიყვარხარ, ბა. (ჩემო თავო
) ისე, რა. პროსტო. როგორც ხარ. ადამიანურად.
This post has been edited by mimi- on 10 Mar 2012, 16:45
ეს არაა რეალობა, არამედ ესაა შეგრძნებების სამყარო, რომლის ტყვეობაშიც მოექეცი. ამ შეგრძნებებს ნევროზი იწვევს. gramatikikina
· 
მე ანუ ჩვენ, დიალოგი საკუთარ თავთან
