ბაროთ ძმებო. გპროშტნით.
ჩემთვის ვფიქრ.
აუ დავაი რა!!!!!! ხო გითხარი დავიღალე და ცოტა ნაკლები კონტაქტი მინდა-მეთქი, ვახ!!!!! დაიკიდე ფეხზე და ვითომც არაფერი. მე ვარ სულელი, შენ რა გელაპარაკო. ტფუი.
მაინცდამაინც ნერვები უნდა მომიშალო. თან ეს თითიც მიჩმახებს და სულ გამიფუჭდა ხასიათი. გეუბნები - ნუ ჩქარობ, ვიღლები. არაა. გიჟივით, თავით უნდა გადაეშვა ვნებებსა და გრძნობებში და მერე უი, არ ველოდი გული დამწყდა, ბლაბლაბლა. ამხელა ბიჭი ხარ, კაი რაა. ნუ პატარა ხარ მაგრამ მაინც. რა ქაჯობაა? დღედაღამე მეკონტაქტები. დავიღალე-მეთქი, ვახ!!!!!! არ შემიძლია. ვააა!!! და მერე იტყვი - ოჰ, მიიღე რაც გინდოდა და წახვედი. გადამიყვანა ჭკუიდან იმენა.
ჩემი ბრალიცაა, თორე. შენ რა გელაპარაკო. მეც სულელი გოგო ვარ. რას აგყევი. კრეტინი, ჩერჩეტი, შტერი. მოვიხედე და ოცდაოთხი საათი არ გელაპარაკები? და მერე ახსნები მჭირდება და შენ კიდე - გწყინს. თან - ''რამეს გავალდებულებ?''. აუ მეზარება რაა. მკიდია. მკიდიააა!!! დავიღალე. მორჩა!. მკიდია. იმენა მკიდია. დავიღალე. მორჩა. გეუბნები, არ მინდა გაგაგდო. ვინ გაცლის. ლაპარაკსაც არ მამთავრებინებ. იმენა უნახავივით მეცი. და ალბათ სულ ასე იქცეოდი და მერე - გწყინს. ნუ, მესმის შენი და მე რა ვქნა? არ მიყვარს და არ მომწონს ასე რომ შემოიჭერი ჩემს ცხოვრებაში, არა!!! ვაჰ!!! ხომ გითხარი დამღალა ინტენსივობამ-თქო, ხო გითხარი!!! და მერე იძUლებული გავხდი მეიასნებინა რაღაცეები და ისევ ნაწყენი და ამაყი დარჩი.
ფუჰ. ჩემი ბრალია. დაგისვი თავზე.
მკიდია-მეთქი! დამღალა ინტენსივობამ! მკიდია! ვინ ჩემი ფეხები ხარ რომ ასე შემოიჭერი, შეყვარებული ხომ არ ხარ. ! ვერ ვამთავრებ ლაპარაკს და შენ მაინც ნუ იზამ მეთქი. აბააა.!! დაიკიდა ცალ ფეხზე. იდიოტი! უპასუხისმგებლო!
მეც რა სულელი ვარ, რა.. ავყევი აქ. მკიდია! მკი-დი-ა!! მკიდია. მორჩა. დავიღალე.
და კიდევ წუწუნებს მერე.
როცა გეუბნები - პაკა, ვსიო, წავედი, დაამთავრე რა! ვიღლები მეთქი, ვახ! ჰოდა მოგსვამ აწი. რაღაცნაირად. გინდა გეწყინოს, გინდა გაბრაზდი, გიდნა იჩხუბე, გინდა გული გეტკინოს. მე რა ვქნა? დაიწყე ასე ოცდაოთხსაათიანი კონტაქტი, შემომიჩვიე, და ხარ კომფორტულა. აბა მე მკითხე! მე ვაარ? მე არ მომწოსნ ეს. მღლი. ცალმხრივად. არ გაინტერესებს მე რას ვგრძნობ, რას ვფიქრობ. არ თქვა რომ მაინტერესებსო. მაშინ, როცა გითხარი ინტენსიურობა მღლის-მეთქი, დაფიქრდებოდი და გაიგებდი. აბაა! კი.
ჰოდა სორი.
აი ასე.
დღეს არც გემესიჯები, არც დაგელაპარაკები, არც გნახავ. მორჩა.
ვაჰ!!! ვინაა ეს ტო!
პ.ს. ნუ, რა თქმა უნდა, ჩემი ბრალია. მე შემოგიშვი და ემ შემოგიჩვიე. თორემ. მაღიზიანებს ის ფაქტი, რომ ეს ასე კარგად გამოიყენე. სხვებს ჩემი უხასიათობა აფრთხობთ ხოლმე. შენ კი ვინ დაგაოკებს.
აუ ეს რომ წაიკითხოს ეხლა.
გაიგებს, ვიცი
და ცოტა ეწყინება და მერე ისევ დაიკიდებს
ოჰ, როგორ მღლის ეგზალტირებულობა. და როგორ მიყვარს სიმშVიდე. რომ რომ შეგიძლია იყო. ალბათ. რა ვიცი?
მოკლედ, მე დავიღალე. ვსიო. ვერაფერზე ვფიქრობ, ვერაფერს ვაკეთებ, მშვიდად არ ვარ, ჭკუიდან გადავდექი, ცუდად ვარ. ყოველ წუთში შენხარ გამოჩხერილი და მაიძUლებ შენზე ვიფიქრო. და ეს საშIნელებაა. ყოველ ღამით კოშმარები ემსიზმრება.
ეს არაა რეალობა, არამედ ესაა შეგრძნებების სამყარო, რომლის ტყვეობაშიც მოექეცი. ამ შეგრძნებებს ნევროზი იწვევს. gramatikikina
· 
კაბინეტი RFX-013, ღიაა დაკეტვამდე
