მაშინ, როცა ამქვეყნად რამდენი თვე დაგრჩა.....

სისულელეა ის რომ მაქსიმალურად გამოიყენებ და ახლობლებს და საყვარელ ადამიანებს გვერდიდან არ მოშორდები და სულ მათ გვერდით იქნები და ილოცებ ბევრს და ეცდები ბევრი კარგი საქმე გააკეთო, ეს იქნება ყველაზე ცუდი მოლოდინი სიკვდილისა, ყველაზე ცუდად გასახსენებელი პერიოდი იმ ხალხისთვის ვისთანაც გაატარებ და ყველაზე მტკივნეული მომენტები მაშინ როცა ( არადა აუცილებლად მოგიწევს ) მარტო დარჩები....

ამიტომ უნდა გააგრძელო ისე თითქოს არაფერი შეცვლილა, არაფერი ხდება და იცხოვრო ყოველდღიური ერთფეროვანი ცხოვრებით. გაიღიმო და იმედი არ დაკარგო.
მე ეს დამეხმარა, ასე მოვიქეცი მე და დამიჯერეთ სასწაულები ხდება და თქვენ ახლა ზუსტად ერთერთ მაგალითს კითხულობთ

ალბათ ყოველივე დღე იქნებოდა გაცილებით ძვირფასი და გაღვიძებისას მადლობა ვიტყოდი, რომ კიდევ ერთი დღე გათენდა,
რასაც ახლა არ ვაკეთებთ ხოლმე ადამიანები.
თითოეული წუთი იქნებოდა ძალიან მნიშვნელოვანი.

დანარჩენი ალბათ ჩემი ცხოვრება ჩვეულებრივად გაგრძელებოდა, უბრალოდ უფრო მეტი სიმშვიდით და კეთილგანწყობით.