Royმოსაწევზე მეც ვიყავი დამოკიდებული ძალიან დიდი ხანი.
ადრე ძააან ადრე. ბავშვობაში 13-14-15 წლის
ხოდა სისტემატიურად რომ ეწევი. პარანოიკი ხდები. ანუ თვითონ კაიფის დროს "გიჟდები".
რაც იცვევს ამ შფოთვებს და ზედმეტ დაძაბულობას. პანიკა არაა ეგ. პარანოიაა.
პანიკა სულ ხვა რამეა. ბევრად უფრო ძლიერი და დამთრგუნველია. პანიკის დროს ვერ ლაპარაკობ. ვერ სუნთქავ. ვერ ფიქრობ. ვერაფერს ვერ აკეთებ. გგონია რომ კვდები. ყველაზე ცუდი ის არის რომ არ ელოდები. კარგად ხარ და უცბად გადაგივლის. ვერც ხვდებია საინდან მოდის.
მერე ეჩვევი და კონტროლს სწავლობ ძალიან ნელა. ეხლაც ზის სადღაც ხანდახან მაგრმა ძალიან ჩუმადაა. იცის რო დამარცხებულია და აზრი არ აქვს ჩემს შეშინებას

თითქმის არაფრის მესიშინია.
ეხლა აღარ ვეწევი რამოდენიმე თვის წინ მოვწიე ბოლოს. თორე ისე წლებია არ ვკაიფობ.. არც ვაპირებ.
აღარ მჭირდება. სხვა რაღაცეები მავსებს. სრულიად სხვა რაღაცეებისკენ ვარ მომართული ეხლა.
დაბოლილი სწავლაზე და რაღაცის ჩაბარებაზე არც მიფიქრია. ერთხელ დავჯექი საჭესთან და 30 კმ 5-ით ვიარე პირველით
ვიძაბები გააჩნია განწყობას. შეიძლება პირიქით ჰიპერ აქტიური გაიჩითო, ბევრი რაღაც გააკეთო. მაგრამ ძირითადად პლანი არის რელაქსანტი და არა სტიმუალტორი.
ექსპერიმენტების თავი არ მაქვს ეხლა. შევეშვი პარანოიკი გამხადა.
ისე სპორცმენებს ემართებათ ხშირად. მე დავაკვირდი ჩემს გარშემო ბევრს ქონდა იგივე.
This post has been edited by gentoo on 23 Apr 2013, 16:42