- ბუს
- ჰაუ
- რაზე ბრაზობ?
- იმაზე... ახტა და წავიდა. ვიცოდი ასე იზამდა. ხო ვამბობდი, ზუსტად ასე იზამს მეთქი. წყნარად. : )
- გაგიტყდა?
- ისე რა.. ხომ ვთქვი, კი არ მკიდია ასე რომ არ დამენანოს თქო, მაგრამ რას ვიზამ და დავივიწყებ თქო. ვაფასებ, გგონია არა? უბრალოდ, არ მიზიდავს რა. მწყინდება. მაგრად. : ) რა ვქნა, რა ვუყო : )))
- მოწონდი?
- რავი. კი. პროსტო არც უბრძოლია. წავიდა და გაქრა. მაზალო და წყნარია-თქო, ხო ვამბობდი. გაწონასწორებული ემოციონალკა. აი ეს მეზიზღება მგონი ადამიანში. მეზიზღება, ნუ, რა, არა. პროსტო არც ისე ჩემია რა ეგ. არ არის.
- შეენც ხო გაწოანსწორებული ხარ.
- ჰო! მეც ძალიან გაწონასწორებული ვარ. პროსტო მშვიდი სახით ვთქვა ის, რაც წესით არამშვიდი, ნორმალური ოღოდნ ემოციური სახით უდან ვთქვა, არ შემიძლია რა, დეგენერატობაა. იცი როგორი გრძნობა მქონდა?
- როგორი : )
- აი, სექსის დროს (ასე წარმომიდგენია) რაღაც ვნებიანი კომპლიემენტი რომ შეუძლია მშვიდი სახით გითხრას, აი, ისე, როგორც ფაქტი. მაგ. 'რა ლამაზი ვაზაა', როოგრც ამას იტყოდა. იმენა.
დაჟე ვაზაზე შეიძლება მეტი ემოცია ჩადოს.
- მერე?
- ჰდოა ეგ მეზარება რა.
- ემოციურია ისე?
- კი, ძაან. ოღონდ, მოკლედ, რა. ეგ მეზარებოდა. ცოტა ჭკვიანი და ცოატ გიჟი რომ იყოს იდეალური იქნებოდა ალბათ. რომ გავიცანი, მეგონა შემიყვარდებოდა.
)) ეგ არსი და ვიპოვე-მეთქი, ეგეთი გრძნობა მქონდა. ოღონდ მშვიდი. ჰოდა გამოვიდა რომ მხოლოდ ამ სიმშვიდეში მგავს. და არ ვარ ეს ძალიან მშვიდი და რა ვქნა
- აბა სულ სიმშვიდე რომ გიყვარს? და გაიძახი. და გეიდეალება.
- მაგაშია საქმე. შინაგანად კი ვარ, და ეს ასეც უნდა იყოს და სწორია.
- მაგრამ
- მაგრამ გარეგნულად, უბრალოდ, ხალისიან-მხიარული ვარ რა. ჰოდა ეს სულ სიმშვიდე არ შემიძლია. ვიბნევი. ვშტერდები. თორემ ისე იცი რა მშვიდი ვარ? წყნარად ვლაპარაკობ და რავიცი, მშვიდი ვარ ძალიან.
პროსტო, მუსიკის ჩართავ რომ მოგინდება ბოლო ხმაზე, იმასაც უნდა გაუხარდეს
)) ხოდა ეგეთი ბიჭი ვნახე..
- ოღონდ:*
- ოღონდ არ ვიცი ეგ მშვიდია თუ არა. მგონი კი. და ამაზე გადავირიე!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
)))))
:* მიყვარხარ.
- მეც.
.
· 
მე ანუ ჩვენ, დიალოგი საკუთარ თავთან
