მოკლედ ძაან მაგარი ვარ.
საბუთები მზად მაქვს და მოტივაციას ვერ ვწერ.
საერთოდ აღარც გავაგზავნი!
ნერვებისგან თავიც მტკივა და ყველაფერი.
:@
ჯერ ეს სწავლის ამბები რა. ხო კაი,გამიხარდა საერთაშორისო კერძოში ქულის მომატება და 92
მერე რა?
მაინც დებილი ვარ. მაინც უაზრობაა.
ვერ ვიტან ვერაფერს,რაშიც ჩემი ზე-მგრძნობელობა ჩანს..
წავალ ახლა თსუში,მერე მაკდონალდსში ორმაგ ჩიზბურგერს და მარწყვის ნაყინს დავურტყამ ჩემს ატკივებულ კუჭს თუ ნეკნს.ვერც ვიგებ რაა.კუჭი არ მტკიებია ცხოვრებაში
შენ თუ ფიქრობ,რომ ასეთი ემოციურობა და განცდები სისუსტეა....ან ის,აქ რომ რამეს ვწერ,ასეთს.

უბრალოდ მკიდია.არავინ მიცნობს... სხვანაირად ვერ გამოვხატავდი ახლა ემოციას(ან ეს რა გამოხატვაა,მაგრამ მაინც). ვერავის ვერაფერს მოვუყვები. საერთოდ არ მაქვს ვინმესთან გულახდილობის სურვილი.
ვერ ვიგებ,რატომ უნდა ნახო გასართობად ვიღაცის პოსტი,თუ აღარ გაინტერესებს.ა,ხო "გასართობად".მაგრამ როგორ უნდა დაკარგო შენი ძვირფასი წამი ამისთვის(წადი,რამე თამაშს მოახმარე).თუ გაინტერესებს,რა იდიოტი ხარ ასეთი,ან რა "ამაყი",რომ მაინც ტოვებ უკან. შენ საერთოდ არ მოგმართავ, ნუ შეწუხდები. ...
ვერ ვიგებ მაგ ურთიერთობის აზრს.უფრო სწორად,როგორ უნდა გაგრძელდეს. ჩემზე ძაან მოქმედებს,მარა მაინც. შენ იგებ ხო? რა თქმა უნდა

No Distance Left to Run.
მე ავად ვარ,სერიოზულად. ასეთ მდგომარეობაში კარგავენ "მეგობრებს"// და ეს ნორმალურია. (როდის იმოქმედებს დამამშვიდებლის ზედმეტი დოზა,რომ სახლიდან გავიდე ..)
როგორ გამიჭირდა მეპასუხა კითხვაზე, თუ მეგობრობო ისევ.
Fუ.
ამასთანაც მე არ დავიწყე? მაშინ დამეწყო ეს დეპრესიული გამოხტომები. ახლა კიდეც მიხარია,ასე რომ მოხდა და დავშორდი. არაა საჩემო ადამიანი.ვერც ვიმეგობრებდი.
"ყვა" _ რასაც ქვია. არ მევასება.
იქნებ 2 წლის მერე იგივე ვთქვა. თუ ვიქნები ცოცხალი.
რა უაზრო ერთგულება და სიყვარულია. ღრმა განცდები და მიჯაჭვულობა.
ყველაზე მეტად ის მეზიზღება, ეს ყველაფერი რომ სასაცილოა. ძალიან სასაცილო.
თუ ვიღაც გენატრება და იმას ფეხებზე ჰკიდიხარ,ყველაზე უსუსური არსება ხარ ამქვეყნად.
უნდა ადგე და დაიკიდო. ჩაანაცვლო ვინმეთი.
უნდა იყო ზერელე,უემოციო და მაშინ იქნები ძლიერი.
მართლა ძნ მაგარი ვიღაც
This post has been edited by ninc_lfc on 12 Feb 2013, 14:08