ძალიან იშვიათად ადამიანი შემძულდეს...
თავად იმის გააზრება,რომ ვიღაც მძულს,მგრუზავს...რაღაცნაირად მამძიმებს..
უმეტესად ამ სიძულვილის ეტაპს დაკიდებით ვანაცვლებ ხოლმე უნებურად...
აი,უბრალოდ აღარანაირ ემოციას,განცდას,ფიქრს აღარ იწვევს ის ადამიანი..
რა მდგომარეობაშიც უნდა ვნახო და როგორაც.
უბრალოდ ვეშვები ალბათ მთელი გონებით მას და მორჩა.
თუმცა 1 თანამშრომელ გოგოს ვერ ვუძლებ..
აი,მაღიზიანებს მისი თითოეული მიმიკაც, მისი წუნკალი სახე და წაგრძელებული ენა

ახლა ვხვდები,რომ გოგო არასოდეს გამილანძავს და მგონი ამ წამებში ვლანძღავ მას...
მაგრამ რა ვქნა.. შემძაგდა იმ ფატების მერე

არც მანამდე მეხატებოდა გულს... თავიდანვე ეტყობოდა ვინ იყო და იმიტომ...
ბოტოტა ფეხება და ბრტყელთავა ლამაზმანი :შ
კიდე არის 1 ... თუმცა მგონი ეს მალე მორჩება და მიხარია...
და კიდე ის,ის მეზიზღება,რუსთაელის მეტროსთა რომ დგას ხოლმე დიდწვერა და ჯოხიანი მახინჯი კაცი,ფულს რომ ითხოვს შემზარავი ხმით :შ
მეზიზღება ეგ კაცი....
და სხვას არსდროს არ შეაწუხებს ის, რასაც შენი წუხილი ჰქვია-ო თქვა ჭილაძემ და დავეთანხმე მე...