ჩემი იდეალი
როგორ ძალიან მენატრება
და მიყვარს.
ჩემი თავი
არვიცი როგორ წარმომიდგენია ახლა რომ ვფიქრობ
გამიჭირდება შეგუება. ვგრძნობ რომ ვერ მოვესწრები ამ დროს
მაგრამ მაინც დავწერ
ალბათ ჭაღარა ბაბუა ვიქნები
იმ ადამიანთან ერთად ვისაც ძალიან დიდი სიფრთხილით ავარჩევ და გავაღმერთებ
შემდგომ აუცილებლად გვეყოლება ოთხფეხა მეგობრები
ყველა ვარიანტში მექნება დანაზოგი რომელიც გვეყოფა სანამ ვიქნებით დედამიწაზე.
ყოველდღე ერთმანეთის სიყვარულში გავატარებთ
გვექნება უამრავი წიგნი
ჰამაკი
სადაც გავიხსენებთ ახალგაზრდობას წამოვწვებით და წავიკითხავთ ხოლმე წიგნს)) ასევე რაღაც სიგიჟეებსაც გავაკეთებთ ხოლმე ასაკის მიუხედავად
და დაველოდებით ყოვლისშემძლე ბედი როდის გადაწყვეტს ჩვენს წაყვანას
ამ ყველაფერს იმიტომ ვწერ რომ
ძალიან მარტივად არის შესაძლებელი დღესვე დავიძინო და ვეღარ გავიღვიძო
სადღაც,რაღაც დროით მაინც დარჩება ეს ჩემი ფიქრები)
და ბოლოს ალბათ ჩემი წასვლის შემდგომ
კოსმოსში გაიგზავნება ჩემი ეს აზრები
თუ ისე მოხდა რომ
არაფერი დამემართა და კარგად ვიქენი იმ ასაკამდე
გავიხსენებ ამ ქომუნითს
აქ გაცნობილ ხალხს))
ჩემს პოსტებს და ტკბილად გამეღიმება.
თუმცა როცა რამეს ვგრძნობ ხოლმე იშვიათად ვცდები
ეხლა რაც შეეხება თემაში დაწერილ კითხვას
ჩემი აზრით არც ჯილდოა
და არც სასჯელი
თუმცა თუ ამ ორ რაღაცას შორის თუ მომიწევს არჩევანის გაკეთებას
ჯილდოს ავირჩევდი
ყველა ვარიანტში რაცარუნდა ცუდი რაღAცეები დამემართოს იმ ასაკში.
This post has been edited by POKERISBLUFF on 10 Aug 2017, 05:21
სიბერე, ჯილდოა თუ სასჯელი?
