koxiნუ ღადაობ შენ ეხლა. ზედმეტად კრიტიკული ხარ. ეგ გვჩვევია ზოგადად.
ყველას. მარტო საკუთარ თავთან როცა რჩები იწყებ რეალურად შეფასებას და ზოგჯერ ზედმეტად.
კრიტიკულიც ხარ. ამ შემთხვევაში შენ ხარ თვითგვემვით დაკვებული 100% ჩანს ეგრე.
მაგის მიზეზი კი არის რაღაც რაც გაწუხებს.
უბანი და ქალაქი არაფერ შუაშია ძმა. მასე მე ნიუ იორკში, პარიზში, ან ტოკიოში მინდა ვცხოვრობდე. ან ჰავაიზე ან ბარადოსზე, რახან აქ დავიბადე ეგ იმას არ ნიშნავს რო yle ვარ ავტომატურად.
დაიცა. შენ გინდა იცი რა საკუთარი თავის რწმენა. ეგ გაქვს დაკარგული.
მარტოობით წყლები მაქვს მარტოს გატარებული. დაახლოებით ისე კარცერში რომ ზიან.
რამოდენიმე წელი ვიყავი სულ მარტო. ჰოდა მაგანაც იმოქმედა.
რაც შეეხება იაზვობას შენ რა გგონია ვინმე ნორმალური ადამიანი არ ტიპობს და სწერვობს.
აქ არიან ფრთიანი ანგელოზები თორე ისე ყველას უკეთია ნიღაბი აბსოლუტურად.
ეს არის ადამიანისთვის აბსოლუტურად ჩვეულებრივი და მიღებული დამახასიათებელი თვისება.
ვაბშე ყველა თამაშობს რაღაც როლს.
ძირითადად გგეთანხმები რომ მასა მაგარი ერთფეროვანია და ყალბია თითქმის ყველა. გიცინიან პირში და ამ დროს ზემდან გიყურებენ და დაგცინიან, მაგრამ შენ ეტყობა არ შეგხვედრია. ისეთი ხალხი რომელიც მართლა ჯიგრულად მოგექცევა. ყველა პონტში და არ ენდომება შენგან რაღაცა ვზაიმნად. ანუ შენ გამოყენებას არ ცდილობს და არც შენ გინდა მისგან. არაფერი.
გეხმარები იმით რაც გამომიცდია.
თუნდაც ის რომ თქვა რაც გაწუხებს ხმამაღლა და გულახდილად. აი მაგალითად ფანჯრიდან გადადექი და იყვირე ბოლო ხმაზე ))) თქვი რაც გულში გაქვს. ან ადექი და დაწერე დაუფარავად და დაუმალავად რასაც ფიქრობ და დამიჯერე მართლა მოგეშვება.
რაც არ უნდა ყოს მოიხებ გულს.
საკუთარი თავის დამდაბლება, ქვეშაფსიობა არაა. პირიქით. ვაჟკაცობაა რაღაც პონტში. ანუ რეალუად დანახვა ყველაფრის.
მავნე ჩვევების, დაძლევის "კლუბი"
