ხოდა რა ხდება ეხლა.
ცოტაც და ვეტყვი სულ გაა--ვი თქო.
(ცუდი სიტყვაა, არ ვამბობ. )
და არ ვინანებ რომ ''დავკარგე''. რაა? დავკარგე? ხო, დავკარგე. არ მინდოდა ანუ. დიახ, არ მინდა. ჰო, არ მინდა. ვაა, რა იყო ვალდებული ვარ?
ვაა. არ მინდოდა რა.
ა, ხო მითხარი ჩამოუყალიბებელი ვარო? იქნებ მომეცა შანსი?
რატო.
ა, დავაშავე? დაგიშავე. ხო, კაი. ბოდიში ბატონო
))))))))))
აა, ჩვენი სიყვარუი დავანგრიე?
მე?
კაი, ბოდიში. დავანგრიე.
(აქ ჯორჯი ქვითინებს .
)
მე ბოდიშს ვუხდი. ეხლა სხვას ვეხვევი ჯორჯი, მაპატიე...
ჯორჯი უფრო ქვითინებს და მთხოვს დავუბრუნდე.
მე მეღიმება.
არ გემახსოვრება, გითხარი: ხანდახან გგონია ომ არ გაგიტყდება, არადა, ხო ხედავ, გაგიტყდა მეთქი, სხვასთან რომ მნახე, ჯორჯი.
მე მივდივარ.
''ნუ ხარ ასეთი სენტიმენტალური, გაგიჭირდება''.
მოგონებებში ნუ დაძრწრი ჯორჯ.
იქ მხოლოდ ტკივილი, თვალისდახუჭვები და სითბოებია.
პ.ს. ეს ყველაფერი არ იქნება.
შეიძლება ყოფილიყო.
შენს ფანატზიებშიც იყო, ვიცი.
როგორ მომენატრები!
· 
მე ანუ ჩვენ, თემაი იგი საკვირველი
