უჰ. როგორ დავიღალე.
რაარი რა. თავს სულ დამნაშავედ რომ (ვ)გრძნობ. ისა ესა.
დამაგვიანდა, ჩემი ბრალია. არ შემიძლია- ჩემი ბრალია. კაი რაა.
დავიღალე მეც.
სულელი ბიჭები მიყვარდა. სულ. ვიღაც ბატები და ხიხოები.
როგორ მაკლდა სიყვარული.
ცუდი მეგობრები მყავდა ალბათ. სახლშიც სიცივე. დაბღვერილი, ბრაზიანი მამა. (ისე სულ ვგიჟდებოდი). ემოციების გამოხატვის არმოყვარული დედა. (სულ განვიცდიდი. - სიცივე.) და ძმა, რომელცი სულ მირტყამდა და მეჩხუბებოდა. მე კდიე როგორ მიყვარდა.
სკოლაში ემოციურად გაუწონასწორებელი, ფხუკიანი, დამღლელი.
დაქალები: დამცინოდნენ.
ეზოში. დაქალები. დამცინოდნენ. მჩაგრავდნენ. არა, ! რამე კონკრეტულზე კი არა. პროსტა. აი პროსტა. პროსტა.
საშინელება იყო...
და ეხლა ვინმეს რომ რატომღაც უკვრის რომ რამე ისე არ გამომდის. და არეული ვარ. ან ბევრი ბიჭი მიყვარდა.
მათდამი სიყვარული ჩემი ერთადერთი თავშესაფარი იყო.
ლამაზი, თბილი და სიყვარულიანი ემოციების....
· 
მე ანუ ჩვენ, თემაი იგი საკვირველი
