პანიკური აშლილობა, პანიკის შეტევა,, ნაწილი 4

ნევროზმა წნევის აწევა შეიძLება გამოიწვიოს? ჩემი ნორმა 120-80 ია და ამ ბოლო დროს 130 ზე ან 135 ზე ამდის. ნევროზი რომ მჭირს ეგ ვიცი, უბრალოდ წნევა შეუძLია რომ გამოიწვიოს?
* * *
მიპასუხეთ რა, გეხვეწებით... ზოგადად, დამტანჯა ამ ნევროზმა აგერ უკვე ორი წელია და ახლა წნევებიც დაემატა მემგონი. არ გამოვრიცხავ რომ წნევები ადრეც მკონოდა, მაგრამ არასდროს გამიზომავს

vanevera
-კიი როგორ არ იციიიის?? 135 არაფერია მეტზეც იცის და არ შეგეშინდეს

რა ვიცი მე კი დამტანჯა რა...საშინელებაა ხან თავი მტკივა,ხან ფეხები მეკვეთება და გული მიჩქარდება...ოღონდ ეს ყველაფერი პერიოდულობით, შეიძლება ერთი თვე გავიდეს და არაფერს ვგრძნობდე, მაგრამ მერე აუცილებლად შემახსენებს თავს და საკმაოდ რთულ ფორმებში..გეხვეწებით ვინმე მართლა გამოცდილი და კარგი ნევროპათოლოგი ან ფსიქოლოგი მირჩიეთ რა...

Just_smile
რატომ ბრაზობ?
* * *
ამ სიმტომებს თავი დავანებოთ აღარც კი ვაქცევ ყურადღებას მაგრამ ეს შიში ვერ მოვიშორე ბევრჯერ ეგეც გადავლახე მაგრამ მიტევს ხოლმე, წუხელ ძაღლების ყეფამ გამაღვიძა და ყმუოდნენ და აი წუხანდელს აქეთ წაშლილი ვარ რატომ ყმუიან თქო
არა და ძაღლია რა ან იყმუვებს ან იყეფებს მაგრამ იმ წუთას მესმის ეგ?? ყველაფერზე ყურადღების გამახვილება და ასე ჩაციკვლაა
* * *
vanevera
ფსიქონერვოპათოლოგი მამუკა მაკარიძე, არამიანცის ტერიტორიაზეა

ქეთათო
ნერვებს მიშლის

ვინმემ იკითხა ეს:

გავიხსენოთ იესო რას ასწავლიდა: შეიცანით ჭეშმარიტება და ჭეშმარიტებამ გაგანთავისუფლოთ თქვენ!

ეხლა მე ვეცდები, ცოტა გასაგები რომ იყოს, თუ რატომ მოვიყვანე იესოს ეს სიტყვები, მოდი ერთ პატარა მაგალითს გეტყვით:
დავუშვათ ადამიანს შეერჭო ეკალი თითში და წავიდა აფთიაქში. შევიდა იყიდა წამლები, გაიკეთა დეზინფექცია და ანტიბიოტიკებიც დალია.
1-კითხვა: განა წამლები მოარჩენს? იტყვით რომ არა!
2-კითხვა: ამ ადამიანს, რომ ეკალი უხსენოთ ან დაანახოთ, აი ეს მოგარჩენსო, დაგიჯერებთ(თუ არ გაგინათ იქამდე.)? იტყვით რომ არა!

პ.ს. მაგრამ თუ ეტყვით, რომ ეკალი(ამ შემთხვევაში ეკალი და არა ნემსი) ეს ის იარაღია, რითიც იმ თითში შეჭრილ ეკალს ამოგაცლისო, მაშინ რაღას იტყვით? ხოდა ასეა ჭეშმარიტებაც, ეკალივითაა.

კიდევ ერთ მაგალითს გეტყვით: შიშებს შიშებით კურნავენ. როცა ადამიანს ეშინია, იმას რომ უთხრა შიში მოგარჩენსო, როგორ გგონიათ დაგიჯერებთ? არა!

რაშია საქმე როცა ადამიანს კბილი სტკივა? ეშინია!!!<<(ექიმის გაგებაზე ბევრს ისტერიკები ეწყება), ურჩევნია წამალი დალიოს, ვიდრე დავუშვათ ექიმთან მივიდეს, ხოლო როცა ტკივილი "გახეთქავს" და მეტი აღარ შეეძლება მერე მივა, იქამდე კი რას აკეთებდა? რას აკეტებდა და თავს ისიაფანდებდა წამლებით! უშველა წამლებმა რამე? ვერა!

ხოდა ეს ამდენი რატომ დავწერე ხვდებით ეხლა? : (

პ.ს. რავიცი თუ მოგწონთ წუწუნობანა და წამლების სმა, თქვენი ნებაა... : (

იქამდე კი ზემოთ წერია, პასუხები ეძიეთ საკუთარ თავშიო!
არვიცი არაცნობიერიდან ადამიანმა რა გასკვნა უნდა გამოიტანოს(იმის არ იცის ვერ გაიგებს და ტყუილად სიზმრებში ფორთხიალს და ჰიპნოზებში ძრომიალს ნუ დაიწყებთ, ცნობიერის აქვს ადამიანს და სანამ დაემართებოდა იმის იქეთ რაც "ჭამა" ჯობია ისინი გაიხსენოს და მიხვდება მერე...)

პ.ს. მე ერთ საინტერესო ამბავს გეტყვით: გეტყოდით წადით და ეკლესიაში მამაოს გამოალოცვონეთო, მაგრამ... როცა სახლში დაბრუნდებით და მაინც არ გექნებათ პასუხები. ისევ, რომ დაგემარტოთ? მერე იტყვით აი ისევ დამემართა, ლოცვებმა არ გაჭრაო და მსგავსი რაღაცეები... ხოდა აგია ზუსტად საქმე, კარგად ჩაყურყუმელავდით საკუთარ თავში და წარსული გაანალიზეთ, ვის რა დაუშავეთ, ვის აგინეთ, ვინ აწყენიეთ, ან წყენა თუ გაქვთ ვინმეს მიმართ აპატიეთ, ყოველმხრივ განთავისუფლდით არასწორი ქმედებებისგან და მაგისთვის დაგჭირდებათ 10 მცნება! დანარჩენი რა გითხრათ, შეიძლება ვერც გაიგოს ადამიანმა ცხოვრებაში რატომ აქვს შიშები, მაგრამ ლოცვებით საერთოდ განთავისუფლდეს!
ამიტომ, პირველი იარაღი არის რწმენა! სიყვარული! სიკეთე! ლოცვები!
ხოლო შიშები არის ბოროტის ხლართები რწმენაში! იქ სადაც სიყვარულია(ნამდვილი!) იქ შიშები არ არსებობს(კიდევ კარგი წერია და მე არ ვიგონებ)!
გეტყვით ერთ ამბავს, ალბათ ბევრმა იცის, მაგრამ ვინც არ იცის: წმინდა მამა გაბრიელს(ურგებაძეს) დემონი ეჩვენა თავისი სიმახინჯით და რარაც დიალოგიც იყო მგონი... ნუ აღარ გავაგრძელებ, თუ გაინტერესებთ მოიძიეთ ეგ ინფორმაცია, უბრალოდ იმის აღნიშვნა მინდოდა, რომ მას რომ უფლის რწმენა არ ჰქონოდა საერთოდ გაიპარებოდა შიშისგან, ასე რომ ავტომატებს აისხავთ თუ ტანკში იჯდებით შიში მაინც არ მოგეშვებათ!
ამიტომ, გულით გიყვარდეთ, გულით აპატიეთ, გულით მოეფერეთ ერთმანეთს!

ვიღაცამ დაწერა ძაღლების და კატების მეშინიაო, მეც ზუსტად მასე დამემართა, საკუთარ ძაღლებს ვუფრხოდი და მგონი კიდევ მასე ვარ ცოტა... : (
იქ ნერწყვის მეშინოდა, იქ ბეწვის, მაგრამ... ერთ დღეს დავფიქრდი, კი მაგრამ სად გაქრა ის სიყვარული მე ხომ ასე ძალიან მიყვარდა ჩემი ძაღლები : ( პასუხები მივიღე! შიში, საკუთარი თავის მახინჯმა, ეგოისტურმა სიყვარულმა, ყველანაირად მოჭრა სიყვარულის გარეთ გაღწევის გზები, ჩაიხვია შიშში და გააქრო საერთოდ! აი რა სიმახინჯეა ეს შიშები! : (
რომ მივხდი ეგრევე ცრემლები წამომივიდა, მივედი და ჩავეხუტე ჩემს ძაღლებს... უტყვი პირუტყვია, ელემენტარული შენი დანახმა უხარია, მოდის გეფერება და როგორი უგულო უნდა გახდე ადამიანი ხელს ვერ კიდებდე, უბრალოდ საზიზღარი ხდები, უსიყვარულოდ ხარ ადამიანი ნაგავი, ხორცის გროვა, აქოთებული ნაგავიხარ მთელს შენ არსებობას თუ გადახედავ სიყვარულის გარეშე, შიშების მონა, რა აზრი აქვს მასეთ ცხოვრებას? ააქვს აზრი? მუცლის და სექსის მონა რა საცხოვრებელია? გაიხედავ და ულამაზესი სამყაროა შენს გარშემო და შენ ამ შიშებით იტანჯები, ზოგი ვერ ჭამს წესივრად, ზოგი ვერ სუნქავს, ვერ ეფერება, ზოგს რა ჭირს და... ფუ ბლიატ რა... და რატომ? იმიტომ რომ ელემენტარული გეშინია, იქ რაღაცა წაიკითხე, ტვინმა ეგრევე დაცვის მექანიზმი შექმნა, დაგაკეტა გულთან სიყვარულის გზები და შედეგად ადამიანი აიბლანდა, დგას და ვერ გაუგია რა ჯანდაბა დაემართა, სული ვერ ისვენებს რომ ხედავს ადამიანის ასეთ უგულო საქციელ(ებ)ს, ხოდა წრიალებს და გამოხატავს სხვადასხვა ფორმით, ზოგს რისი ფობიები და კომპლექსები ემართება და უმწარებს ცხოვრებას, მეტსაც გეტყვით ვინც სიყვარულით იტანჯება იმას სიყვარულში აქვს დაშავებული დიდი პროცენტით! (ნუ ეხლა აქ კარმაზე საუბარი უკვე შორს წაგვიყვანს, თუმცა იმის თქმა მინდა რომ ვხედავ ადამიანებს როგორ ტანჯავთ თავიანთი ცოდვები და რომ ეუბნევი თითქოს არ ესმით, არ უნდათ გაიგონ და რატომ, იმიტომ რომ მათ არ უნდათ სიმართლის გაგება. სიმართლე ხომ ყველაზე მწარე რამეა! ხოდა ზუსტად მაგას გვასწავლის იესო, შეიცანით ჭეშმარიტება და ჭეშმარიტებამ გაგათავისუფლებთ თქვენო! გვესმის??? რაღაც არამგონია წესივრად გვესმედეს.
ხოდა როცა ადამიანი ვირობას მიაწვება, იქამდე დარჩება ვირი! მოდით ეხლა თქვით ასეთი ადამიანი ცოდოა თუ მახინჯი? ან საერთოდ ღირსია რომ რაიმე წამალმა უშველოს? მგონი რომ არაა ღირსი! იქამდე სანამ არ მიხვდება რატომ ემართება, იმაქმდე არ ეშველაბა და არც შველის რაც მე ვხედავ! სასტიკივარ? ხოო? იქამდე მე, შენ, მას რომ გაგვიქვავდა გული სასტიკები არ გავხდით? განა სასტიკად არ ვექცეოდით შეყვარებულებს? არ ვპატიობდით, არ ვუჯერებდით(საუბარი მაქვს ყველაზე, ვის რა სიმახინჯები აქვს გაკეთებული გაიხსენოს, თორე გაპრავებებით ნებისმიერ რამე შეიძლება გააპრავოს ადამიანმა. ამ ქვეყნად შეიძლება სასჯელს გაექცე, მაგრამ მერე "გაგერჭობა ბრუზავიკივით" უკან და ზოგი ვერ ხვდება რატო ემართება. : (
არვიცი რა... მაგრამ მე ვიცი, რომ მას(ადამიანს) ვიღაც ეხმარება! და ეგ ვიღაც არის მახინჯი! სულიერად მახინჯია! ვერ იტანს ადამიანებს და უნდა ყველა დაამახინჯოს... : (
ადამიანი თავისით ვერ დამახინჯდება, ელემენტარულად ბავშვი ვერ გეტყვის ეს ძაღლი დამნერწყვავსო ან ბეწვი გადამეყლაპებაო, მთელი დღეც რომ ითამაშოს არაფერი მსგავსი აზრად არ მოუვა, მაშ დიდებს რა უბედურება გვემართება? დიდებს ის გვემართება რომ სულში სიყვარული გვიქრება ნელნელა, ხოდა შესაბამისად ყველა სხვადასხვა სფეროში მახინჯდება! ფობიები, კომპლექსები... სიმახინჯეებს ბოლო არ უჩანს.

მე კიდევ მიკვირს, რომ ადამიანებს ამდენს გვითმენს უფალი იცით... აი მიკვირს რა საცხოვრებელია მხოლოდ საკუთარ თავზე მზრუნავი არსება, უგულო, ჭამა-სმა, სექსი... დროა რა შევიცვალოთ ყველანი, თორე მასე მეგობრებო ვზილოთ ერთმანეტის პრობლემები გამოვა რამე? : (

უკაცრავად ამდენი წერისთვის!

This post has been edited by Aquarius_A888 on 16 Oct 2013, 05:41

ზდაროვათ ახალი მოვედი კიდო აუ კაროჩე რა 19 ის ვარ და 9-10 წლიდან ვიტანჯები აუ აი ფსიქოლოგი ვარ ყველანაერი სინდრომი ვიცი ყველანაერი შიში აი ყველა წერტილი ვიცი ამ საშინელების რა ყველანაერ სიტუაციაში სასწრაფოც გამომიძახებია ქუჩაში და რავი რა მარა დღეს ვფიქრობ აი ხო ვკვდებოდი ეხლა ვზივარ და აქ ვწერ კაროჩე ხალხო ეკლესიაშიც ავედი მამაო რო დამელაპარაკა და მითხრა რო უბრალოდ არ ეკადრება ქრისტიანს რო ღმერთის გარდა რამის ეშინოდეს და ასე შემდეგ ეგრევე მომეშვა არადა აი შეტევა მქონდა და პანიკებით ავედი ოფლიანი დაბუჟებული აწითლებული თავბრუს ხვევით სიკვდილის გაგიჟების შიშით და რავი რაც რამე უბედურება არსებობს რო მელაპარაკა მამაო მომეშვა უცებ ვიგრდძენი რა კაია ცხოვრება მომეშვა თითქოს ვსო მეორედ აღარ გამიმეორდებოდა მარა წამოვედი და სახლს რო მივუახლოვდი ისევ იგივე დამემართა. ანუ ზოგი ექიმთან იმიტო არ მიდის რო გონია რო ექიმთან რო მოვიდე მერე მაგანაც რო ვერ მიშველოს მერე საერთოდ გავგიჟდებიო მეც მაქ ეგ შიში უბრალოდ ბავშობიდან ვიტანჯები და დაფიქრდით რა საიდან მოდის მაგალითად მე ბრმა ნაწლავზე რო ჭირთ აპენდიციტი თუ რაღაცა სულ მეგონა რო ეგ მჭრიდა არადა საზარდული მტკიოდა ალბათ რავი მე ხო და მაგაზე სულ დაგრუზული ვიყავი ერთი ორი კვირის მერე დამემართა მშვენიერი ლამაზი სასიამოვნო პანიკური შეტევა იუმორით შეხედეთ რა შიშიააა შიში ტრუხა გრძნობა დაიკიდეთ შიშები წადით ეკლესიაში მამაოს დაელაპარაკეთ განა ერთხელ წახვიდეთ და მიატოვოთ არა წირვას დაესწარით შვიდგზის ლოცვები იკითხეთ და დამიჯერეთ რა კარგად იქნება ყველაფერი ექიმთანაც არ იქნება მისვლა ურიგო, შეტევის დროს სარკესთან დადექი და გაიღიმე რა და თქვი რო შიშიაა გრძნობააა უაზრობაა და ამან არ უნდა დაგაკარგინოს არც ერტი წუთი ნუ ჩემ შემთხვევაში წლები მარა ერთი წამიც არ უნდა დაუთმოთ

მაგას ყველაფერს კი ვაცნობიერებ საბედნიეროდ..
თუნდაც ის რომ ეს შიშები გიმახინჯებენ სიცოცხლეს...
ე.ი უცებ რომ გადავარდე და გაიფშიკო აი მაგის შიში მქონდა
ირგვლივ რომ მემსოდა არაფერი არ აწუხებდა უცებ გადავარდაო ვგიჟდებოდი.....
მაგრამ მერწმუნეთ რა სანამ ცოცხალია ადამიანი საკუთარი თავის გლოვას აზრი არ აქვს ჯობია გავიხალისოთ ცხოვრება და ვიცხოვროთ ნომალურად
მიუხედავად შიშებისა არ ჩავკეტილვარ სახლში და მარტო დავდივარ სულ.........

ერთი წელია, მაგრამ ბოლო თვეა გამიმძაფრდა
შაკიკი მქონდა მაგრამ ამ ერთი წლის განმავლობაში არ დამმართნია და ერთი თვის წინ მქონდა ისეთი თავის ტკივილი საშინელი და იმის მერე ვერა და ვერ გამოვედი. სულ სუნთქვაზე ვარ ჩაციკლული, რომ გავცივდე ალბათ ისეთი პანიკა დამემართება გავრეკავ. დეპრესიაში ჩავვარდი რა

ჩემანეროოო ;დ ზუსტად 1 თვის წინ 16 სექტემბერს პახმელიაზე ვიყავი სამსახურში მივდიოდი და ტვინი იმდენი ვიბურღე რო ვაიმე გულმა არ დამარტყას პახმელიაზე თქო რო გული ამიჩქარდა თავბრუს ხვევა ხელები ფეხები სახე და პირი გამიბუჟდა ფეხზე ვერ ვგდებოდი და ეს ყველაფერი ტაქსში მომივიდა და ბოლოს რო გასკდა იმენა :დ მეთქი მალე სასწრაფო თქო იქვე იყო სასწრაფოების ცენტრი და შემაგდო იქ 2 ცალი კორსიზი და ნახევარი დიაზეპამი მომცეს და ვსო მარა ვაი მაგ ვსოს მაქამდეც მაწუხებდა მარა ეხლა მეკიდასავით ამ 16 რიცხვის მერე კაროჩე ვერ გამოვედი ყოველ დღე დავდივარ სამსახურში და ყოველ დღე პატარ პატარა შეტევები მაქ აი მარშუტკაში რო ავალ მოკლედ ეხლა ავიკვიატე რო გზაში ცუდატ არ გავხდე სადმე რა :დ
რაც შეეხება სუთქვას მეც მაქ მასე ანუ მგონია რო მე თუ ძალა არ დავატანე არ შევისუნთქავ ჰაერს მგონია რო არ მყოფნის ჰაერი უფრო აი ეგ მაწუხბს რა თითქოს მე ვაკონტროლებ და თუ არ ჩავისუნთქე მოვკვდები :დ მოგეშვა ? შენნაერი სინდრომი რო მაქ :დ დაიკიდე რა მამენტ მერე გამივლის ერთი 10 წამი კარგად ვარ მერე ისევ დამაწვება ფილტვებზე რაღაცა რა მუცელში თითქოს 20 კილოიანი გირი მაქ :დ არაფერი არაა ნუ გეშინია მეც მაწუხებს რამეზე გადაიტანე და ყველაზე ადვილად ეგ გაქრება აი ეგ სუნთქვის სინდრომი
* * *
მარტო რო გავდივარ სულ ვიძაბები და შეტევაც მქონია ანუ მგონია რო შეიძლება ისევ ცუდათ გავხდე ანუ შეტევის გამეორების შიში მაქ რა გარეთ თან იმისი რო ცუდათ რო გავხდე ხალხი ვერ გამიგებს უცებ რა მინდა და გიჟიაო იტყვინ მარა მაინც დავდივარ სამასხურში ყოველ დღე და ვაკვირდები რა რო რატო კაცოო რატოო რამე თუ გჭირს მარშუტკაში რო ადიხარ მაშინ რატო გეწყება გულის შეტევა ;დ კი ვიცი მარა მაინც მაწუხებს ცოტ ცოტას რავი იმედია მეშველება რა :დ

საინტერესო მოსაზრებებია აქ, მთავაი ისაა ვის სჯერა ამის და ვინ არის ნამდვილად მიმართული იმ აზრისაკენ რომ მას შეუძლია ამ ყველაფერს წერტილი დაუსვას
რამდენადაც მეტად გაათამამებ საკუთარ თავს მით მეტს მოგთხოვს, დაიმალები? გიპოვნის, გაექცევი? დაეწევა, მოკლედ ამ მოვლენას ყველა სხვადასხვა კუთხით უყურებს, თუმცა შეგრძნება და სიმპტომი აბსოლუტურად ერთნაირია საბოლოო ჯამში, ანუ შიში.
ის რაც გამოიგონე შენვე უნდა მიხვდე რომ ილუზიაა, შექმენი და გინდა გაექცე, ეს არაა მართებული, ისევე გაანადგურებ როგორც შექმენი, მაგრამ ამას რწმენა, მონდომება და სურვილი სჭირდება.
საკუთარი თავის სიბრალული არავის შეშვენის, მითუმეტეს ამ ასაკში, ეხლა არის მომენტი როდესაც უნდა მიხვდე რა არის მნიშვნელოვანი შენთვის ცხოვრებაში და რა მეორეხარისხოვანი, ამ დროს გაქცევა და დამალვა ცხოვრებისაგან გაცევას და დამალვას ნიშნავს, ამიტომ არ ღირს დაემალო იმას რისი დაკარგვისაც ესე ძალიან გეშინია.
უფრო ძირეულად შეხედეთ ამ ყველაფერს
წარმატებები კიდევ ერთხელ

baker

ხო ყურადღების გადატანა მავიწყბებს ამ სინდრომს : ) მაგრამ მერე ის დავიწყება მახსენებს სუნთქვას : ))
ასე რომ წრეა : )

მე ფეხები ისე მეძაბება, თითქოს რაღაც მსტრესავს ზემოდან
ხიჭვიც რომ შემერჭოს მგონია სუნთქვას ემუქრება რამე


დღეს მარტომ ვიმგზავრე მარშუტკით, არაფერი არ მომსვლია. უკან დაბრუნებულზე. გულის რევის შეგრძნება მქონდა და ისევ უმადობის, ფიქრები მგაზე რომ ისევ ისე არ დაიწყოს ეს უმადობა და გულის რევის შეგრძნებები. ისე რაც უფრო მე ტს ფიქრობ პრობლემაზე მით უფრო არ გეცლება თავიდან

უმადობა მეც მაშინებს ცოტა არ იყოს გუშინ საღამოს რო მოვედი 9 ზე მასინ ვჭამე და დღეს ვჭამე კიდე 9 ზე და ვსო :დ დაიკიდე დაიკიდე და მოგვარდება რა აი ერთი დღე მინდა რო ჩვეულებრრივი გახდეს ყველაფერი როგორც აქამდე და დამერე დედას ვუტირებ მერე გამოვალ პროსტა 1 დრე დავზღნარდე უნდა ხო დახრჩობის გეშინია :დ მე კიდე გაგიჟების შიში აი სადმე რო ვარ მეთქი აი ეხლა არ დამემართოს თქო მერე რას იტყვიან ვერაა ეს კარგადო კაროჩე ზურიელმა მაგრა დაწერა და დამაფიქრა სხვათაშორის რა ჩემი შექმნილია რა აი ის რაც მემართება რა მთავარია აი შიში მოსპო და მიხვდე რო არაა მანდ არაფერი საშიში, შიში რო გაქრება პანიკას რა გამოიწვევს? ვერაფერი ხო და არაა შიში არაა პანიკა, ჩემი შექმნილ საფრთხობელას თითონ გავურბივარ :დ ამიტომ იფიქრე და მიდი ამ აზრამდე და გაქრება ეს უაზრობა ))

ყველა ერთ დღეში ვართ აქ როგორც ვატყობ. ჩემს სინდრომებს დავწერ, ოღონდ ეს ყველაფერი ერთდროულად არ მჭირს, რა თქმა უნდა:

1. მთავარი პრობლემა: წინასწორობის შენარჩუნება მიჭირს, მომენტებში მეჩვენება, რომ მყარად ვერ ვდგავარ და შეიძლება წავიქცე;
2. თავბრუსხვევის მსგავსი რამ;
3, ტკივილი და სიმძიმე ფეხებში;
4. პერიოდულად თავის ტკივილი;
5. გულის არეში უსიამოვნო შეგრძნება;
6. წნევა
7. მომენტებში ჰაერის უკმარისობა;
8. უაზრო სიზმრები;
9. ცუდად გახდომის შიშები;
10. ცივი ოფლი;
11. ადვილად ვღიზიანდები ყველაფერზე;
12. უხასიათობა და შრომის უნარის დაქვეითება;
13. და კიდევ ბევრი რამ

გეცნობათ სინდრომები? თუ მე ვარ ასეთი მრავალფეროვანი...

vanevera
გამარჯობა მეც ზუსტად ესეთი სომპტომები მაქვს მეც პერიოდულად, მაგრამ სისუსტე და გულის წასვლის შეგრძნება უფრო ხშირად მაქვს.