ნუ ჯერ გასაცნობიერებელია თვით პროფესია, ჩემი აზრით უნდა გსიამოვნებდეს და გიყვარდეს საქმე რასაც მთელ ცხოვრებას უკავშირებ, საჭირო უნარებიც გაგაჩნდეს მოთხოვნილებისადმი, შენი ღირებულებები უნდა შეუთავსო და ა.შ
ასეთი პროფესიაც ყოფილა - პროფკონსულტანტი და სულ რამოდენიმე ხნის წინ გავიგე:დ საგამოცდო თემა იყო, ვლანძღე ყველაზე პრაქტიკული მატყუარა, რომელიც ეხმარება ისეთებს რომლებსაც ადამიანებად არ ვთვლი მეთქი, ცუდი ნიშანი მივიღე, რომ დავუკვირდი მართლა საჭიროა)) რეალობა ეგეთია ჩვენთან, სხვაგან არ ვიცი. აქ ყველას სამსახურისთვის უნდა, და მარტო დიპლომზე ფიქრობენ, და ნიშნებზე, არვიცი როგორი იქნება ეს კურსდამთავრებულები მომავალში
) სწავლობენ იმისთვის რომ ნიშანი მიიღონ, და არა ცოდნისთვის. მერე მეხსიერებაც საზღვრავს დასწავლილი მასალის დამახსოვრების ხანგრძლივობას და ჩაბარების შემდეგ უმეტესობას აღარ ახსოვს
ალბათ ბოლონიის უნივერსიტეტის სისტემით რო ფუნქციონირებენ მაგიტოა
თვითონ სისტემა უბიძგებს ამისთვის. პროფესიაზე კი ნაკლები ფიქრობს, ხო ვაძლევ თავს უფლებას რო ესე განვავრცო : )) მაგრამ მერე სად წავიდეს ჩვენი კულტურული ორგაზმი
დიპლომზე, როგორ ვღიზიანდები დიპლომიანს განათლებულად და "კაცად" :დ რომ მოიხსენიებენ ხოლმე:/ რა სხვა სიტყვაა განათლებული და კაცი ჩემთვის( მესიის კომპლექსი მაქ? შევეგუო მეც?
მე ვსვავ კითხვას - როგორ შევარჩიოთ ისეთი პროფესია,, რომელიც მაქსიმალურად მოგვერგება ჩვენ?
