მეც რეალისტი ვარ და, ყველაფრის მიზეზს ვეძებ და მიყვარს ადამიანზე სიმართლის პირში მიხლა, ზოგჯერ აფერისტობაც მიყვარს ( მამით იმერელს და დედით რაჭველს, შეიძლება გაორება მაქვს D თუმცა გააჩნია დროს და მომენტს, ხომ გაგიგია იყო დრო და მომენტი მიშას დღნავდა დომენტი, დადგა დროდა მომენტი, მიშამ მოდღნა დომენტიო D ) მაგრამ ნერვოზიანი და უმეგობრო ნამდვილად არ მეთქმის, რადგან საკმაოდ მყვანან ჩემისთანები გვერდით.
ეგ ყოველივე იმიტომ გჭირს, რომ ოცნება არ გაქვს, ხომ გაგიგია "იყავი რეალისტი და ინატრე შეუძლებელიო" და თუ გაგიგია ვერ ითავისებ