მოკლედ ბავშვობა გავატარე ისეთ საძაგელ პერიოდში რასაც ქვია 90 -იანი წლები, როცა ძალიან ჩვეულებრივი მომენტი იყო ეზოში საბრძოლი ტყვიების, ხელყუმბარების, ნახმარი თუ დატენილი შპრიცების პოვნა, როცა მობნელდებოდა თუ არა ხალხი გარეთ გასვლას ერიდებოდა, როცა ორ დღეში ერთხელ 5 სულიანი ოჯახი 5 პურს ყიდულობდა ტალონით, როცა შუქის მოსვლა დღეში რამოდენიმე საათით უდიდეს ამბავს წარმოადგენდა. მიუხედავად ამისა საერთოდ არ ვთვლი არც იმ დროს დაკარგულად და არც თავს დაკარგული თაობის წევრად.
8-10 წლის ბიჭები მთელი დღე ეზოში ვეყარეთ, ფეხბურთს და ომობანას ვთამაშობდით, ერთხელ ლახიც გვათამაშა გაღლეტილმა ძმაკაცის მამამ ასფალტზე ტყავის ქამრებით და დავხოცეთ ლამის ერთმანეთი. იმ ნაპოვნ ტყვიებს სამადელკა თოფებით ვისროდით (10 მმ-იანი ტრუბა კონდახზე, უკან ფანჯრის საკეტი და რეზინი. ჩადებდი ფუჭ ვაზნას, წინიდან აკმ -ის ტყვია და ეგ იყო
ახალ წელს რაღაცას ვალქიმიკოსობდით და იმხელა ლატკები ეტყობოდა კორპუსებს - მეორე დღეს მიდიოდა დაზომებები არა ეს მე ვესროლე არა მე, ჩEმი დიდი ლატკაა თუ შენი. მერე მაინ რიდის და ჯიულ ვერნის ვკითხულობდით, მტკვარზე ვიპარებოდით და საიდუმლო ქოხებს ვაშენებდით (კიდე კაი უთავო მხედარი არ გვქონდა მაშინ ოჯახში
)
სოფელში ჩასვლა სარბიელის სერიოზულად გაფართოებას ნიშნავდა. იწყებოდა სიმინდის ყანებში ძუნძული, ცხენების მოპარვა მეზობელ სოფლელებზე და ლანძღვა გინება. იქიდან ჩვენ მოვძუნძულობდით ჩვენ სოფლამდე აქედან მერე ისენი გარბოდნენ კუდამოძუებულები, მდინარეში ხელაობა თუ ჩანგლაობა. ბებია ბაბუის გაბრაზება და ბროწეულის წკნელი კანჭებში, მდინარეზე გოგოებთან ლაზღანდარობა და ოცნება -უკანა გზობაზე კაკომ მაინც გამოიაროს თავისი ურალითო. კაკო თუ გაგასწრებდა დანძრეული გქონდა 3 კმ ფეხით უნდა გევლო სახლამდე.
სექტემბრის დადგომა და სოფლის დატოვება თან მაგრად ტეხავდა თან მაგრად ასწორებდა, თვალცრემლიანი ბაბუა და -"გიკო, მიდიხარ ბაბუუ?
"დღესაც მახსენდება და (მაინც დამბურძგლა ამის დედაც) იმდეია ჩემ შვილებსაც გადავცემ თავის დროზე, სხვა მუღამი ქონდა გაბურძგნული გიკოს და მისი და ძმების "საპარიკმახეროში" 9დღემდე ეგრე ვეძახი
) წაყვანას, სავადმყოფოსავით თეთრ ფერებში და სიწყნარეში რო ისმოდა "თმის მაშIნკის" ზუზუნი თეთრხალათიანი პარიკმახერების ხელში- სტანდარტული კითხვა მამაზე -რა სტილზე? და ორი ვარიანტი: ჩვეულებრივ მეორე ნანეტი
ნანეტი თუ მოგიწევდა მაგარ პონტში იყავი მეორე დღეს სკოლაში.
დეე, პაპკით წავალ რა
რაც ცოტა რვეული გედო პაპკაში მით უფრო კაი ტიპი იყავი კლასში, მოზრდილი და მოჩიტული კლასელების დანახვაზე გულის ფართხალი - როგორ გალამაზებული მაია თუ თამუნა (დღეს ყველა მაკო და თაკოა ამის დედაც
მაშინ იყო მილიონი ვარიანტი, მაია,მაიკო,მაო მაი) კლასელ ბიჭებთან ყოყლოჩინობა და შემოლაწუნება, სკოლის გვერდზე ბაგა-ბუგი
პირველი გაოცება სანიკიძეის გმირთა ვარამზე გაზრილ ბიჭს - ჩმი დდ###### და ბოზიშვილი ვიყოს გაგონებაზე :O (რააცნაირად დავაკავშირე დედამც შეერთოს ცოლადა-ს და კიდე ვ მარტივად გადავიტანე)
ზამთარში თოვლიც იცოდა მაშინ და შეუვალი მამაჩემი - რეზინის ვალინკები ჩიაცვი და ისე წადი, ფეხი არ გაგიცივდეს შე მამაძაღლო, მამა რა ვალინკები კაცო ბიჭი სკოლის ტურფებს ვეყოყლოჩინები, ჩაიცვი თქო!....
მერე ნელ ნელა გაიჩითა პეროებიც, მერე სკოლაც მორჩა და ტოლიკას "ცინცხალი ნოლსემიც" გავხედნეთ ბოლო ზარზე
დაქალებული გოგოები და ისევე ბავშვი ბიჭუნები. მერე სასწავლებელი და ფულის გამაზვები გპი-ში ჩასაბარებლად...აქედან უკვე ახალი ეტაპი, უკვე სერიოზული ჩხუბები, ბრძოლა გადარჩენისთვის, მერე ნაც. მოძრაობა და -არიქა ავშენდით.
ცუდი ბავშვობის მქონეთა, კლუბი
