ახლობელი ადამიანის სიკვდილი, როგორ გავუმკლავდეთ დარდს?

ჰმ, სიკვდილი სა სიცოცხლე ერთია სიკვდილიც მშვენიერია თუკი ნამდვილად ცხოვრობ და აი ვინც არ ცხოვრობს მისთვის კოშმარად იქცევა სიცოხლე, ასე რომ დღევანდელი Dღით უნდა იცხოვროს ადამიანმა და არა წარსულით ან მომავლით რომელიც არადროს მოვა, ჰოდა რაც შეეხება ახლობლის სიკვდილს ეს მისი სიკვდილია და არა ცოცხლის, სიკვდილი და სიზმარი ეს ორი რაღაცაა რასაც მხოლოდ ერთი განიცდის და ის ვინც კვდება ეს მისი პირადულია და არა ცოცხლის, ასე რომ არ ღირს გულის დაწყვეტა არაფეზე ამ სამყაროში, ჩვენ არაფერი გვეკუთნის არც ეს სხეულები, სხვზე რაღაზეა ლაპარაკი და არც იმაზე დარდი რამდენ ხანს იცოცხლებ ამ სამყაროში მთავარია იცხოვრო. ტოტალურად.

რა საშინელი შეგრძნებაა და როგორ მტკივა ახლა.....
გულდაწყვეტა ბოლო წამებში მასთან არ ყოფნის
უკვე მონატრება იმის გამო რომ 1 წელია თვალით არ მინდახავს
მოგონებები იმ ბავშვობის დღეების, როცა ჩემთან იყო, როცა მივლიდა, როცა არანორმალურ სიყვარულს იჩენდა, როცა ვჰრძნობდი რომ მისთვის ძალიან ბევრი ვიყავი
ბრაზი იმის გამო, რომ ყველა მის ცხედართან არის ახლა და მე აქ ვგდივარ, მხოლოდ სტუმარივით ჩავალ პანაშვიდსა და გასვენებაზე
ტკივილი მის კუბოზე მიწის დაცემის



ამ ყველაფერს ერთად ვგრძნობ ახლა და არ ვიცი რა მინდა...........
საშინელებაა ეს ყველაფერი და უზომოდ ცუდი გასააზრებელია...................................................................

infuzoria

ეს ძალიან ინდივიდუალურია, თუმცა მე გამომიცდია უახლოესი ადამიანების გარდაცვალება და ახლა უკვე ზუსტად ვიცი, რომ მათთან ერთად მეც მოვკვდი და ისევ დავიბადე. ვერასოდეს ვიქნები ისეთი მათთან როგორც ვიყავი... თუმცა ეს სიკვდილსაც აადვილებს და ბევრი რამის შიშს აქრობს.