წინასწარ ვიცი რომ წარმატებას მივაღწევ გარკვეულ საკითხში რომელიც ჩემთვის ბედნიერება იქნება
მაგრამ სხვისთვის შეიძლება სასაცილო იყოს
მქონდა ამდაგვარი საქმე რომელიც ყველასთვის სასაცილო იყო მაგრამ რადგანაც ვიცოდი რომ ბევრისთვის სასარგებლო იყო და ჩემთვის ბედნიერება ამ საქმის კეთება, სადამდეც შესაძლებელი იყო განვითარება გავაკეთე მაქსიმუმი და წამოვედი
ახლა რა ხდება
, რაღაც ამდაგვარი მინდა, ოღონდ გაცილებით მაშტაბური და ნელ ნელა მივიწევ წინ და ვიცი ვერაფერი დამიდგება წინ, იმიტომ რომ მე ამ საქმისთვის ვარ დაბადებული
იმედი... ექვსი თვის უკან მიკვირდა იმ ხალხის იმედს ალმაცერად რომ უყურებდა
მე რისი იმედი შეიძლება მქონდეს?
არ ვიცი...
სამოთხეში მოხვედრის იმედმა გამიელვა თავში, მაგრამ ეს ჯოჯოხეთში უფრო მიიყვანს კაცს... იმედი კი არა საქმე უნდა სამოთხეში მოხვედრას, ჩემი დრო კი იწურება ნელ ნელა...
სხვების არ ვიცი, მაგრამ მე არაფერში გამომდგომია და არაფერში გამომადგება იმედი ცხოვრებაში...
ნუ , ვთქვათ
მოხვდი ისეთ გარემოში სადაც არაფერი არ იცი, ხოდა იმედოვნებ რაღაცეებს
ვთქვათ მატარებელი ვარდება ორ კლეს შუა, მაგრამ თან არც ვარდება, შენ ადამიანს რადგანაც არ გაქ ყველანაირი ინფორმაცია მოვლენების შესახებ და მხოლოდ მგზავრი ხარ და გრძნობ რომ ან მოკვდები ან გადარჩები, მასეთ შემთხვევაში ჩნდება იმედი...
მაგრამ მე არ გამიჩნდებოდა მასეთ შემთხვევაში იმედი. წყნარად ვიჯდებოდი და დაველოდებოდი ან სიკვდილს ან მაშველებს ან მიდვდგებ მოვდგებოდი და სადმე უსაფრთხო ზონაში გადაცოცებს შევეცდებოდი...
იმედი ყველაზე ნაკლებად სერიოზულ ადამიანებს უნდა ახასიათებდეს ჩემი აზრით

საქმის კაცებს რომ ეძახიან და არა სიტყვის
არის საქმე
შენ იცი საქმე ვთქვათ და საქმე იცი
გისვამენ კითხვას - ცემ კონკრეტულ პასუხს
კადრი რომელსაც შევატყობდი რომ კონკრეტული პასუხი არ ექნებოდა ვთქვათ ჩემს დასმულ კითხვაზე და იმედისმაგვარ სისულელეზე დაიწყებდა საუბარს როცა მასზე უფრო ინფორმირებული პირებიც არსებობენ, წავიდოდა ბუნკერში ეგრევე
და მას სავარაუდოდ იმედი ქონდა სამსახურში არ დამჭირდებაო ასიათასი წესიდან ერთერთიო და არ დაუმახსოვრებია ის ერთი წესი
მოსაწყენი და
უაზრო რამეა
დამღუპველი რამეა
იმედი
ჩემთვის
This post has been edited by Damien on 9 Mar 2015, 21:40