........, ზედმეტი სიმკაცრე

GentlеGirl

ვერ არის მგონი ნორმალური მიდგომა..

რაღაცნაირად მაღიზიანებს ხოლმე შVილებს რომ ზღუდავენ და აკომპლექსებენ, მაგრამ არც უნდა გაათამამო,
რომელი უფრო უარესია ვერ ვხვდები

ვივიანა

გააჩნია შემთხვევასაც ისე, შეიძლება ადამიანს მშობლები 100 ფურცლიან რვეულს ავსებინებდნენ წინადადებით : "დამნაშავე ვარ, აღარ გავიმეორებ." სტრესის ხარისხის მიხედვით იქნება იგი ლმობიერი თავისი შვილის მიმართ, შეიძლება იამზე მეტადადც,ვიდრე საჭიროა. ან პირიქითაც შეიძLება მოხდეს, ამან 200 გვერდიანი გაავსებინოს,განა იმიტომ,რომ კარგი გონია, არა! ბავშვობაშია ძაღლის თავი....
თან ეს თაობათა შორის ბრძოლა მსხვერპლს მოთხოვს ეტყობა და დავრბივართ აქეთ-იქეთ, გავრბივართ მშობლიური კალთიდან და შვილებს განსხვავებულად ვზრდით. ? =))

ორივე ერთი და იგივეა, ობიექტურობა სჯობია.

აუ მე კიდევ რა მაღელვებს, ადრე ასე არ ვფიქრობდი, ახლა ვფიქრობ, რომ არ მაქვს უფლება შვილში ზედმეტად ჩარევის, მის პიროვნებაში... ხოდა არაა სწორი როდესაც შვილს კორექტივებს აძლევ სინდისი გქენჯნიდეს მის წინაშე, არადა რომ გქენჯნის.
ეს ფიქრი კიდევ ჩემმა ცხოვრებისეულმა გამოცდილებამ მომიტანა, კერძოდ იმან, რომ ბევრჯერ დავინახე, ვიგრძენი, აღმოვჩნდი და აღმოვიჩინე თავი სრულიად მარტომ ჩემი ცხოვრების სხვადასხვა განსაკუთრებულ სიტუაციებში.
ჯერ შვილის ყოლა პერსპექტივაში არაა, თან გაცნობიერებული მაქვს რატომ დამიჩGნდა ეს აზრი და მგონი არაა მთლად ცუდად ჩემი საქმე.

ეჰ...
აქვე გადავუხვევ და ისევ ჩემთვის ასე საინტერესო გენეტიკას მოვიკითხავ დიდი სიყვარულით და კრძალვით, ხომ კარგად ბრძანდებით, ბატონო ჩემო? :უსერ: