კითხვა ფსიქოლოგთან, ნაწილი XV

მაღიზიანებს ავტობუსში შემჩნეული პლაკატი... 21 ადგილი, მგზავრების საერთო რაოდენობა 45. ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება რომ ხალხი გამიზნულად იჩაგრავს თავს და ახდენს საკუთარი თავის შეზღუდვას ბუნებრივად, ერდგვარად იმცირებს თავს, კმაყოფილდება მიზერულით, არ სურს განვითარება, უყვარს სტერეოტიპული აზროვნება, არ მოსწონს კითხვა 'რატომ' და 'რის გამო' იქნება ეს პედაგოგი თუ ნცნობი ადამიანი, (თუმცა არიან ძალიან მცირე გამონაკლისი ადამიანები) მაგრამ უმრავლესობა ასეა განწობილი და არ სურს ცვლილებები.
რაც შეხება ჩემ ეგოს, მოკლედ რომ ვთქვათ მე ვიმყოფები ქვების შეგროვების სტადიაში და არა მათი სროლის.' ეძებე პრობლემა შენს თავში და არა სოციუმში' მართალია, ყველანი ჰომო საპიენსები ვართ და ერთმანეთ ვგავართ, ვიყოფით ტიპებად და ვქმნით ისეთ დისციპლინას როგორიც ფსიქოლოგიაა, შეიძლება ვინმემ თქვას რომ, შენც სხვისი თვალში მასეთი პიროვნება ხარო, ხოლო შენი ყოველივე ზემოთთქმული ეს უბრალოდ დაკვირვება და ბუნებრივი დაცვის მექანიზმები.. გაურკვევლობაში ვარ და ვცდილობ გამორკვევას.. მაინტერესებს თქვენი აზრი

This post has been edited by Mesia2 on 15 Jun 2015, 13:54

Mesia2

რაც გავიგე თითქმის ყველაფერში გეთანხმები.

არაფრისგან ყველაფერს ცუდს წარმოვიდგენ.... ელემენტალურ პრობლემაზე მაქსიმალურ განგანშს ვტეხ...

დახმარება მჭირდება რჩევაა..ოღონდ დაცინვის გარეშე..მოკლედ ჩემი პრობლემა რაა..თუ არ დაგეზარებათ ჩაიკითხეთ..ბავშვობაში მესმოდა ხოლმე რომ ღამით ვლაპარაკობ და ვდგები..მერე გავიდა წლები გავთხოვდი ნუ ადგომით არა მაგრამ ხანდახან ვლაპარაკობ...ეხლა კი არვიცი ამ შიშს რა დავარქვა მყავს პატარა ანგელოზი..და სულ იმის შიში მააქვს რომ ღამით მძინარე არ ავდგე და რამე არ დავუშავო..ეს ხშირად მეორდება ხან მგონია რომ ავდგები ძილში და ან გადავხტები ან რაღაც ესეთი არვიცი ეს რაა..ან რა ვუყო ამ შიშს..იქნებ პრობლემებს დავუკავშირო ან რამეს..მაგრამ ვარ გიჟი დედა ანუ ჩემი შვილის გარდა ვერავის ვამჩნევ...მეშინია სასტიკად..შეიძლება გავრეკე კიდეც მაგრამ ყველაფერს ხომ შეიძლება რაღაც ახსნა ჰქონდეს ...ზოგჯერ იმის შიშიც მააქვს რომ ჩემ შვილს არაფერი დაუშავდეს..სულ ყველაფრის მეშინია..რა გავაკეთო მითხარით რააა..ეს აზრები ძილის დროს მაწუხებს უმეტესაად

This post has been edited by blaaa on 16 Jun 2015, 00:05

ქართლოსი
კაია არ ვარ ეულად

blaaa

ქმარი რას გეუბნება.

jurika

დაცულობის შეგრძნება არ გაქვს ალბათ, ამის ბრალი იქნება ყველაფერი

ეს ტიპიური ნერვოზია, შენ გაქვს ახლობელი ადამიანის ზიანის მიყენების უსაფუძვლო შიში რაც გამოუვალ მდგომარეობის ილუზიას გიქმნის,ალბათ ძალიან მგრძნობიარე და ემოციური ხარ.უნდა გააანალიზო კარგად და ეგ გამოუვალი მდგომარეობა გაქრება.

სიტყვებთან გაუცხოებას რა ჰქვია?

გაუცხოებაში რა იგულისხმება

მე დამიწერე ეგ ძმა ? ..............................

Eრთ გოგოზე ვარ მაგრად დაკვირვებული ისეთი როჟა უჭირავს რომ ეგრევე ეტყობა თავს იმაღლებს და ცდილობს უკეთესი გამოჩნდეს ეს რაღაცის მიზნით აკეთებს მაგრამ უფრო ის მაინტერსებს ამას რომ აკეთებს შინაგანად რაღაცას ხო უნდა გრძნობდეს მაგალითად ლამაზი ვარო ან რა მომენტში იცის ალბათ ხალხის შესაბამისად ?

ასე მგონია რომ უახლოეს მომავალში სიცოცხლეს თვითმკვლელობით დავასრულებ სერიოზულად , ეს გრძნობა ყოველდღე მახსენებს თავს , ხანდახან მთელი საათობით . ხანდახან ვერც ვაცნობიერებ რომ ცოცხალი ვარ , თითქოს რაღაც დინებას მივყვები . ვებრძვი რაღაცას მაგრამ არ ვიცი რას . იმენა დავიღალე ყველაფრის მიმართ გულგრილობით , ვერ გავერკვიე რა მინდა რას ვაკეტებ , თავი უკვე ბებერი მგონია , რამდენიმე წლის წინ რაც ვიყავი იგივე ვარ ეხლაც , ვერ განვვითარდი , დავიღალე ერთ ადგილზე დგომით , მაგრამ რომ არც ვიცი რა მინდა როგორ მივიღო . ხანდახან მგონია რომ ეს გულგრილობა და ყველაფრის მიმართ ინტერესის დაკარგვა უფრო ძლიერია ვიდრე იმის სურვილი რომ რამე შევცვალო . ყველა დღე მეზიზღება უკვე თითქოს ბოღმა მახრჩობს , ძაან ჩავიკეტე . წუწუნი არ მიყვარს , ყველაფერს ჩემთცის ვინახავ , მამენტ გამზიარებელიც არავინაა მაგრამ რომც იყოს სხვისი მეზიზღება რო წუწუნებენ ხოლმე . მოკლედ დავიღალე რა ამ დედა#####ული ცხოვრებით . ამდენი ხნის განმავლობაში ერთი თანამოაზრეს ერთ მეგობარს რომ ვერ შეიძენ ( მომენატრათქო როგორ ვთქვა მაგრამ "ბექა სახლშია" რო იკითხავენ ეგ მომენტი აი აი და არა ჩემ ნახვაზე ჩემი ძმის ამბებს რომ მეკითხებიან ( ) , მაგრამ რომ ვუფიქრდები ალბათ ვერც შევიძენ . ადამიანებს ერთ არასწორ სიტყვას არასწორ აზროვნებას რომ დავინახავ , იმ ადამიანთან უკვე ვეღარ და აღარ მინდა ურთიერთობა ( მაგრამ იძულებით მაინც მაქვს ) , მაგალითად ვიღაცას უაზროდ რომ აგინებს ან რამე ეგეთ ###ობას რომ აკეთებს მარტივად რომ ვთქვა , რასაც მე არ გავაკეთებ იმას რომ აკეთებს .ალბათ ესეცაა იმის მიზეზი რომ არ მყავს მეგობრები , თვითსეფაშება 0-ზე ქვემოთაა უკვე , ემოცია 0 .

ხოდა ეგრე , ხომ მაინც დავწერე

This post has been edited by :tan: on 20 Jun 2015, 15:47

ტიპი ამთავრებს ფსიქოლოგიას საბაკავლაროს და იძახის მაგისტრატურას მინდა მარა არა ფსიქოლოგიურიო და ეგ რა პონტია?

კონკრეტულად რა სხვაობა? შიზოტიპური აშლილობის და შიზოფრენიისსსს შუა???????????????????????????????????????????