#44693884 · 25 May 2015, 02:27 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
აპათია
პოხუი , 2 წელი ეგრე ვიყავი , გძეტა 2-3 თვის წინ გამოვედი , გამოვედი რა გავრობოტდი და ვხვდები, წარმოიდგინეთ 1 წელია სახლში ვარ და მოწევის და მაგაზე ფიქრის მეტი არაფერი მიქნია (სახლიდან გავდივარ ხოლმე რა თქმა უნდა მარა არც უნიში დავდივარ არც სამსახურში ) .
პოხუი რა , იფიქრებთ ეგრე 1 წელი , მერე შეეჩვევით , ბლუზის მოსმენას დაიწყებთ :დდდ და მერე უცბად ან რამე ან ვინმე გამოჩნდება და გადაერთვებით მაგაზე და ისე გახდებით ჩვეულებრივი რობოტი როგორცი სხვები არიან ვერ მიხვდებით და მოგენატრებათ ეგ დრო როცა ღამე გიყვარდათ, მე რასაც ვხედავ ერთი ისაა რომ ყველაფერი უნდა დაიკიდო და უკანასკნელი ნაბიჭვარი იყო :დდდ მაინც არაფერი შეიცვლება , გავა დრო და ნიავი ისევ დაუბერავს , რამიტ იკაიფეთ დროებით ნელ ნელა თორე მთლიანი აზრი ცხოვრების ან რამეს რომ აზრი მიანიჭოთ აზრი არ აქვს , არ გამოვა, რაც გინდათ აკეთეთ, მთავარია სრულ თავისუფლებას მიაღწიოთ , ვიცი რომ ბევრი რამე გვაკავებს მაგრამ ეგაც პოხუი რა .
მოვწყდით ატმოსფეროს ბურჯი პლანეტებით,
ქალაქს იშვიათი მწუხრი მოედება.
რაღაც სულიერზე მეტის გამეტებით,
ღამეს უძილოთა შევრჩით პოეტებად.
ალაგთ თაყვანი და ჯაბანთ განაჩენი,
ყველას ჩვეულებრივ უწევს შეჯერება.
მორჩა ყველაფერი გარდა დანარჩენის
და ის დანარჩენიც დიდად მეჩვენება.
დილაც უშნოა და უშნოდ იღრინება,
თითქოს საიდუმლოს მოწმედ ვეგულები,
მე კი უხილავი უკვე ვიხილე და
რაღაც მარადიულ განცდას ვეგუები.
უნდო აბრაგივით ვუცდი შებინდებას,
თითქოს, ავი მქონდეს მისთვის განზრახული.
ღმერთო გულწრფელობა ამგვარი შემინდე და
შეხედე, რომ ვერ გხედავ, ნისლია გაზაფხულის!
ნამია ფილტვებში და თვალებში სიმარტოვე.
სიმაღლე თავხედობის ერთხელაც მაპატიონ.
დადგება დუელი და ერთგულიც მიგვატოვებს,
დავრჩებით სეკუნდანტთან მე და თქვენ გალაკტიონ!
უმტვრიონ დარაბები, სასახლეს გუმბათიანს!
ყველაფერ გენიალურს მოჰყვება აპათია.
--------------------
“Always go too far, because that's where you'll find the truth”
those who escape hell, however,
never talk about it
& nothing much bothers them after that.
|
საერთოდ არაფრის სურვილი არ მაქვს, არც მიზანი....
