ეგრე ვარ წლებია უკვე, ნუ მთლად ეგრე არა რო ვიღაცას შუბლში ტყვია დავაჭედო.
თანაგრძნობის შეგრძნება ძირითადად არ მაქ, ქუჩაში გაჭირვებული ყოველთვის მეცოდება მაგრამ ძალიან სუსტად ვგრძნობ ამას, ცხოველები უფრო მეცოდება და მიყვარს ამ ბოლო დროს.
მე რაც ვიფიქრე იმის ბრალია რო ტვინი იმდენად გადართულია საკუთარ თავზე ესეთ მომენტში რო არ გრჩება დრო და ენერგია სხვის შესაცოდებლად. მამენტ უმრავლესობა ეგრეა რაც დრო გადის უფრო, ზოგი ვერც ათვიცნობიერებს ისე თან

ისე თავს ძალა უნდა დაატანო რო მოვალეობები შეასრულო, ერთია გულში გეცოდება უთანაგრძნობ თუ არა, მაგრამ ხო იცი რო უნდა დაეხმარო და უნდა გააკეთო ეგრე ვშვეები ძირითადად ეხლა თორე ისე არაფრის სურვილი არ მაქ