ეჭვიანი ბიჩი არასოდეს გავხდები ჩემი რჩეული რომ ათას გოგოს ტყნავდეს ან იმ ერტადერტს. ვერასოდეს ვერავინ მისცემს მას იმდენს რამდენიც მე შემეძლო, ვერავინ უერტგულებს როგორც მე, ვერავის ეყვარება როგორც მე. ამპარტავნებაში მაგდებს საკუტარი განუსაზღვრელი და ამოუცნობი ნიწი მიყვარდეს და ვუერთგულო ისე როგორც სხვა ვერავინ, ამის გამო მეუფლება სიმშვიდე, ვიციმე ვერავინ შემცვლის
უბრალოდ ხვდები რო ხანდახან ამ ყველაფერს არასწორ ადამიანს სძლევ, რო არც შენ და არც იმან არაფერი არ დააშავეთ, და რო ორივე კარგი ადამიანები ხარტ, მაგრამ მას არ შეუზლია იმის მიღება, არ სჭირდება ან არ შეუზლია, აზრი არ აქვს რატომ, რის გამო , შედეგი ერთია
და როცა ამას ხვდები არ იწყებ თამაშსსთითქოს ბედნიერი ხარ , არა იმიტომ რომ ვერ ითამაშებ, არამედ იმიტომ რომ ეგ ისედაც მოხდება რაღაც დროის შემდეგ, თანაც ყალბი ღიმილით მხოლოდ საკუთარ თავს გასცემ მიტუმეტეს ბიჭთან რომელიც ასე ჭკვიანია <3
შენ კი ცოტა ხანს გგონია რომ ასეთი სიყვარული შეცდომა იყო, არადა დრო გავა მიხვდები შეცდომა გრძნობა არ იყო, მიტუმეტეს ასეთი დიიიდი და ემოციური, რო ეს გრძნობა უმდა არსებობდეს, და რო უნდა იბრძოდე იმისტვის რაც გიყვარა, იმისთვის ვინც გიყვარს.. უცნაურია რო შენი ყველაზე დიდი სისუსტე შენს ყველაზე დიდ სიძლიერედ გადაიქცევა, და გგონია ყველაზე ძლიერი ხარ, ყველაზე შეუცვლელი, ყველაზე ლამაზი, ყველაზე ლაღი და ყველაზე ნამდვილი..
თთვში ატეული აზრები ლაგდება, შენ იცი რაში შეცდი და იცი რაში არა
დადიხარ ისევ და ნელნელა პოულობ შენს სდგილს, შენს როლს
ღამე კი ისევ გეღვიძება ხანდახან და გგონია რომ აღარ ხარ ის ვინც გუშინ იყავი
შენ გავიწყდება სიმძიმე და ტკბები ცხელი შოკოლადით
რაღაც სისულრლეზე გულიანად იცინიხარ მერე რა რომ ჭკვიანი ხარ , მაინც არ გეკარგება უბრალო სისულელეებიტ ტკბობის ნიჭი
გბეზრდება გაურიალიზებულ ადამიანთან ურტიერტობებიი, კომპლექსიანები, ნეგატიურები და ჰოჰ , ნელნელა მოჯადოებული წრიდან გამოდიხატ
აღარ გიპყრობს შიში და სიბნელე
და მაონც რისაც გესინია ეს არის ის ფაქტი რო ვერავინ შეგცვლის
This post has been edited by n2post on 11 Jan 2016, 13:20 
· 
მე ანუ ჩვენ XVI, ჩვენ და ჩვენი ალტერ ეგო
