ერთს გეტყვი
THE PURSUIT OF HAPPYNESS
ამას რომ ვუყურებდი გამოცდების პერიოდი მქონდა და მეზარებოდა ხელის გატოკები.
რომ ვნახე შემრცხვა ჩემი თავის,ჩამაფიქრა იმაზე თუ როგორი უუნარო ვიყავი მაგ მომენტში,არადა შემეძლო ყველაფერი გამეკეთEბინა,რადგან ჭკუა მაქვს ნამდვილად(სულელი მაინც არ ვარ)
მოვინდომე და გადავშალე წიგნი
მერე კიდე რაღაცაზე გამახსენდა და ა.შ
აანუ კონკრეტულად ეგ ფილმი კი არ მიწევდა დახმარებას მერე,არამედ ის ფიქრი რომ ვიღაც გააკეთებდა ჩემს მაგივრად და ჩემზე ზევით აიწევდა
ხოლო ეგ ფიქრები მაგ ფილმის დამსახურებაცაა.
მაგაზე ისედაც ვფიქრობდი,მაგრამ არა იმდენად რამდენადაც მერე.
ანუ ასე ვთქვათ პატარა ხელის კვრა იყო ჩემს ცხოვრებაში
შეიძლება სისულელედ მოგეჩვენოს,მაგრამ მაგ ფილმის მერე იმდენ რამეს ჩავუღრმავდი,გავიაზრე და გავაკეთე რომ რავიცი რა

გზა დამანახა რაღააც მომენტში და გამოვიყენე კარგად