სორი მაი ბედ.
ვიფიქრე რამე საინტერესო ბაზარი წავა თქო.
მაგრამ მორიგი გამოფიტული და მყვირალა პოსტებია.
ისინი ყვირიან და ამით არაფერს ამბობენ.
მე კი ვერ გამიგია, როცა გადავხტები მოვკდები თუ გავფრინდები.
მე კი ისევ ვგრძნობ თუ როგორ მირტყავს საურონი მხარზე ხელს.
მე კი ისევ ვებრძვი ბრძოლის სურვილს.
ეჰ, მეზიზღება ახსნები და მეზიზღება პასუხები.
ისინი მკლავენ და მეუბნებიან, რომ არც ვვარსებობ.
ისინი მართლები არიან და ვერ ვეწინააღმდეგები.
აქედან უნდა მოვკურცხლო.
როგორ მიყვარს ამის თქმა.
თითქოს ერთი წამით მართლა წავედი.
თითქოს ერთი წამით მართლა გავხდი ის ვინც უნდა ვყოფილიყავი, რომ არა ის ტყვია, რომელიც ისევ მომსდევს და არ მანებებს თავს.
ყრუ ხმაური ჩემში და იმედები, რომლებიც უნდა წასულიყვნენ.
ვფიქრობ რომ ერთი უზარმაზარ თამაშში სახელად ტვინში სხვა თამაშებია.
ვფიქრობ რომ თამაშის წაშლაც მორიგი თამაშია.
ვფიქრობ რომ უსარგებლო თამაშები ყოველთვის დაიწყება და ყოველთვის დამთავრდება.
თქვენ კი გაიხარებთ.
თქვენ კი მოიწყენთ.
თქვენ კი იტირებთ.
მე აქაურ ჰაერს ვეღარ ვსუნთქავ.
P.S.
ქალაქში მტვერში წაიქცა ბავშვი...
Pastor just told me I'm toxic
I don't need help, I need options
ჩემი დღე, რას მოველით,რას ვიღებთ,რას ვწავლობთ
