ცხოვრებაში სტაგნაციის დროს უკიდურეს დიეტას ვიწყებ,რამის სეცვლის ილუზიით.
წარმოუდგენელი დიეტა მიმყავს ამჯერად დასასრულისკენ.
ვინმეს ოდესმე რომ ეთქვა ამას გააეთებო არ დავუჯერებდი.
თითქმის მშიერი, 8 საათი ვზივარ ვკითხულობ და ვწერ.
ყველა აგვისტო მსგავსია,ყველა თებერვალი მსგავსია ანუ ორივე თვე ჩემთვის არის საშინელება.
რა მარტივია ცხოვრება,როდესაც საკუთარ თავს იღებ და იყვარებ ისეთს როგორიც არის,არაფრის გამოსწორების და თავის მოჩვენების სურვილი.
ვიცი რომ ვერ ვქაჩავ რაღაცეებს,ვერც გავქაჩავ ვერასდროს ემოციურად დ ფინანსურად.
ერთადერთი მოთმინება და დაჟინება მაქვს უძლიერესი.
ამოჩემება.
უარი რომ ორმაგად მიძლიერებს გაეთების სურვილს
არავის წინაშე არაფერი
აი ემ ფრიიი
ერთია რა სემიძლია და მეორეა რამდენადაა ეს ჩემი და მანიჭებს სიამოვნებას.
შეძლებით ბევრი რამე შემიძლია თურმე.
სერიალებით ამოვსებული სიცარიელე.
7 დღეა მშიერი ვარ.
წონის დედაც.
მე ის მიხარია რომ შიმშIლობა შევძელი ყოვლად მსუნაგმა ადამიანმა.
ნებისყოფა ინ ექშენ
რამდენს ვწერ
კონმენსაცია იმის,რომ არავის ველაპარაკები.
ეს რ უიტერესო ტიპაჟია,მესმის მისი თავს რომ არიდებს.)))
ჩემი სიმშვიდე...
და მისი გარანტია -სრული მარტოობა.
ყველაფერი ნაცნობობის დონეზე.
როგო მივედი აქამდე?
მეც მიკვირს.
· 
მე ანუ ჩვენ_ XIX, ემოციების საცავი
