დღეს სამსახურში...

marimarita
ჩვენთან უფროსს მოაქვს ხოლმე 31-ში : ) შამპანურსაც მოაყოლებს ხოლმე და იწყება სმა დილიდანვე : )))))))))))))

დღეს უსაქმურობისგან კი დავიღალე, გამოვყრუვდი...

და მადლობა, რომ არ მაქვს ცუდი სამსახური....რასაც აქ ვკითხულობ....

This post has been edited by sophka on 23 Dec 2016, 00:13

sophka

მშვენიერია როცა მოგწონს გარემო სადაც მთელი დღე ხარ.

მსუბუქად ნასვამი გამოვცხადდი.
წუხელის მესიზმრა რომ შემიყვარდა.ჯერ კიდევ უზომოდ მიხარია სადღაც რომ არსებობს...
გაღვიძებამ,შხაპმა და ყავამ არ მიშველა,
ერთი ჭიქა თეთრი ღვინო
არადა სტანდარტულ საქმესთან ერთად აფასება მაქვს გასაკეთებელი

ინაველ
კი გვითხრეს რომ ეს ხელშეკრულება იდება სპეციფიურ სამუშაოს შესრულებაზე მაგრამ აღმოჩნდა რომ ბუღალტერებიც სპეციფიურ სამუშაოს ვასრულებთ

კანონში ისიც წერია რომ თუ კომანიაში არსებობს შიდა განაწესი. წესით თანამშრომლებს მინიმუმ ნანახი მაინც უნდა ჰქონდეთ, არათუ ხელმოწერილი.
და მაშინ არ უნდა იგებდე, როცა ხელფასიდან თანხა გეჭრება ჯარიმის სახით.
დაგვიანებაზე აღარაფერს ვამბობ.

ჰაჰ გამეცინა. "ბუღალტერია ხალხის მტერიაო"

კომპანიის შიდა განაწესია უფროსი როდის რას მოინდომებს ) ასე ზეპირად და არა ფურცელზე იურიდიულად გაფორმებულს )) სასაცილოა სატირალი რომ არ იყოს

sophka

ო, არა, ჩემი უფროსი ასე არ გვანებივრებს ))) თურქია და იშვიათად თუ ჩამოგვიტანს ჰარემის ტკბილეულს..
საახალწლო საჩუქარი ყოველთვის ბლოკნოტია სამსახურის ლოგოთი ))))
თუმცა კორპორაციულს კომპანია იხდის ხოლმე, რას ვერჩი, არ ვენდური ))))

+1

სამსახურში სეკრეტ სანტას ვთამაშობთ. ყოველ დილით საჩუქრები მხვდება მაგიდაზე.
ახლა შოკოლადები დამხვდა, სანტას პატარა წერილით.
ცოტა ხნით გავედი, მეთქი ყავას გავიკეთებ. მოვედი და სადღაა ჩემი შოკოლადი.
სამაგიეროდ დამხვდა გრინჩის სურათი.

მიყვარს ჩემი სამსახური

ingiloo

აბა რა გეგონა, რომ მიატოვე შოკოლადები

marimarita

აბა თავად სანტამ ვერ მოიფიქრა ყავის მოდუღება

გადავხედე პოსტებს სამსახურზე.
მხოლოდ ერთს ვიტყვი, რომ მე ძალიან გამიმართლა. 6 წელია უკვე აქ ვარ და მაინც მიხარია გათენება და ორშაბათი, რომ სამსახურში უნდა წავიდე.

აუ როგორ მომეწონააა ) იდეინი სეკრეტ სანტა )
* * *
ახალი playlist-ი და უკეთესი განწყობა )) გამხიარულებული თანამშრომლებიც

მოკლედ, მე სამსახურში არ გამიმართლა ზნაჩიტ. თორემ როგორც ჩანს სამსახურშიც არსებობს ბედნიერება
4 სხვადასხვა სამსახური გამოვიცვალე და უნდა ითქვას რომ ერთმანეთზე უარესები იყვნენ ყველგან
მიხარია თქვენ მაგივრად, ვისაც კარგი თანამშრომლები ჰყავს და ვისაც სამსახური კი არ თრგუნავს და ანადგურებს, არამედ აბედნიერებს და ავითარებს.

არადა კაცმა რომ თქვას საუკეთსო ადგილებში მაქვს ნამუშევარი საქართველოს კვალობაზე. და არსად, არსად არ სცემდნენ პატივს ადამიანს როგორც ასეთს. ყველგან ვცდილობდი რაღაც სიცოცხლე შემეტანა, მხიარულება, ღიმილი, ბედნიერება, ადამიანობა - მაგრამ ყველგან ცივი კედელი და დაბღვერილი სიფათები მხვდებოდა. და თან არა მხოლოდ უფროსობაში, არამედ სხვა კოლეგა თანამშრომლებს შორისაც.

როგორც ჩანს ჩვენს პროფესიაში ასეთი წარმოდგენაა - აუცილებლად უცხვირპირო, დაღვრემილი და საკუთარ თავში ჩაკეტილი, ამბიციური და ეგოისტი უნდა იყო. ტფუი ვისთან ურთიერთობაში დავხარჯე ნახევარი ცხოვრება

შარშანდელმა სეკრეტ სანტას გამოცდილებამ ხომ საერთოდ კინაღამ ცხოვრების ხალისი დამაკარგვინა ზოგიერთზე ვირო-მადლი იმასგიქენიო, ალალი და ზედგამოჭრილია!

ერთი პირობა დავითრგუნე კიდეც. მეგონა რომ ჩემი ბრალი იყო. მეგონა რომ მე ვითხოვდი ზედმეტს ადამიანებისგან. მაგრამ ბოლოს მივხვდი რაშიც იყო საქმე. ზურგი ვაქციე უმადურებს და დავიბრუნე საკუთარი ბედნიერებაც. ამიტომ აღარ ვაპირებ რომ ვიმუშაო, უფრო სწორად სხვას ვემსახურო. ჩემი დრო არ მიღირს საიმისოდ, რომ ვიღაც უმადურებთან შეწყობას, მათ ხასიათებზე მორგებას და მათი უმადური გვამების ჯიბეების ფულით ავსებას მოვახმარო. ღმერთს მადლობა რომ საკმარისი ენერგია, ცოდნა და მოტივაცია მაქვს იმისთვის, რომ მე თავად შევქმნა საკუთარი ცხოვრება ისეთი, როგორიც მინდა იყოს.

არასდროს მსგავს უმადურ და კრისა ადამიანებს გვერდით აღარ გავიკარებ. არარსებობს იმაზე მაღალი ღირებულება, ვიდრე ადამიანობაა. თუ ადამიანობის არაფერი გცხია, უბრალოდ კრისა ხარ, გვამი და ვერც ბრენდი, ვერც ვითჴმ განათლებულობა და ბანკში ანგარიშები ვერ გაქცევს ადამიანად.

ვოტ ტაკ. ეს უნდა მეთქვა

This post has been edited by ინაველ on 23 Dec 2016, 15:27

ინაველ

იურისტი ხო არ ხარ?

ძაან კი გაუმწარებიხარ ხალხს :არაფერიპირადული:

ingiloo

guilty as charged
ვარ

ინაველ
მაქვს ეგეთი სამსახურიც სადაც ყოველი დღე მიხარია. ისე ვგრძნობ თავს როგორც საკუთარ სახლში.

და ამის შემდეგ სხვაგან რომ იგივეს ვერ ვხედავ მიკვირს

შენიანი

მეც მაგრად მიკვირს. რატომ უნდა დაითრგუნო თავი ძალით, რატომ არ უნდა გამოხატო შენი გრძნობები და ემოციები, რატომ უნდა ჩაიკეტო საკუთარ თავში და გაასაღო ეს თითქოს ეს იყოს სამუშაო ეთიკა და ამას მოითხოვდეს პროფესია და პროფესიონალიზმი...