ნატალის პერსონაჟი გამახსენდა.
2000 წელს წავიკითხე ფრანსუაზა საგანის ეგ რომანი.
შეუმდგარი სნობი.
მაინც სულ მიზიდავდა და მაინტერესებდა რთული ფსიქიკის ტიპები და ერთხელ ნანა ჩაჩუამ მითხრა, რომ მე მაზოხისტური მიდრეკილებების ფაზიდან უნდა გადავერთო თამარ მეფის არქეტიპის ფაზაზე, რადგან მაქვს ამის პოტენციალი.
მაქვს

უბრალოდ ამ დროს ემოციებისთვის ადგილი აღარ მრჩება და როგორც ჩანს, მე შეღავსებითი, ნორმალური ურთიერთობები არ შემუძლია...
აი, ამასაც რომ დავაბალანსებ და "სწორ" ადამიანს ავირჩევ, მაშინ ვიქნები ბოლომდე მე.
ყოველგვარი დაძაბულობის გარეშე.
პ.ს. 3 შვილი ერთს, 2 მეორეს. განსაკუთრებული ბავშვები. არ მწყინს

მიხარია რაღაცნაირად.