<3
ბავშვობაში ეძიკა მომწონდა თოვლის ბაბუას ამპლუაში
იმენნო(სახელდობრ) სათვოლისბაბუე კაცია რომ შეხედო.
ახალი წელი ადრე მიყვარდა საოცრად, აჟიტირებული ვიყავი და სიხარულით მთვრალი. შარშან და წელს რომ დავფიქრდი,
განა რა არის ახლა ეგეთი, რატომ არ შეიძლება რომ ყოველი დღე იყოს განწყობაში ახალი წელი, შინაგანად რატომ გვაქვს მოლოდინი ამ დღის?
თუ რაღაც ასეთები რა, ვერ დავწერე ზუსტად.....
მე ლაპლანდიაში, სადღაც შორს, ჯადოსნურ სახლში, ბუხრის წინ მჯდომის მჯერა და მინდა ერთხელ ვესტუმრო და ის საღამო მარტო ჩემი იყოს.
(აქ არავინ გაბედოს და რამე არ წაეიკთხოს თავისი ორაზროვანი ზროვნებით ! )
ისე, სანტა-კლაუსი რომ წმ. ნიკოლოზია კი ბატონო, მაგრამ ჩვენებური თოვლის ბაბუა საიდან მოდის?
ნეტავ ჩემს შვილს ვასწავლი რომ უნდა ელოდოს ვიღაც წვერიანი კეთილი კაცის საჩუქრებს თუ არ ვასწავლი?
ამ ბოლო დროს ხშირად ვავლებ პარალელს ჩემს შვილთან, რომელიც კაცმა არ იცის რომელ საუკუნეში იარსებებს.
ეს ცვლილება მიანიშნებს ცვლილებას ჩემში, ცვლილებები კი ყოველთვის კარგია.
კიდევ დავწერდი ბოდიალობებს.
PANTALONEგახსოვს ბარჯაკუზუ და ბონძღი?
This post has been edited by Estrella on 8 Dec 2016, 17:36 
· 
კაბინეტი ... უსასრულობა, ზამთრისპირი, პლედი, ჩაი
