უდავოა, რომ ყველაფერს აქვს ორი მხარე. ასევე, არსებობს ობიექტური და სუბიექტური დამოკიდებულებები. კიდევ, ეგოიზმი გვიშლის ხელს ვიყოთ ობიექტურები. სინამდვილეში, ეს ყველაფერი საფუძვლიანად სადავოა და როდესაც ამ საკითხზე იდავებ, ყველაფერი გაცხადდება, თუმცა დავა ორ ადამიანს შორისაა სასიამოვნო.
ძირითადი:
ობიექტურობაც სუბიექტურია. ეგოიზმი ბუნებრივი მდგომარეობაა, ჯანმრთელი ეგოიზმი პიროვნული თვითმყოფადობისთვის სისხლივით საჭიროა. თუმცა, ის ხშირადაა ავად და ასეთი ეგოიზმი, რა თქმა უნდა, რომ არაა სასურველი. აქ საქმე ავადმყოფობაშია და არა თავად ეგოში, რომელიც სრულყოფილად ბუნებრივია.
გარდა ამისა, რაც უნდა ობიექტური და საკუთარ შეზღუდულ მეზე ამაღლებული იყო, შეხედო მოვლენებს და ადამიანებს ამ ლინზით, ეს მხოლოდ ცნობიერებისთვის მოგიტანს სიმსუბუქეს. სინამდვილეში, ჩვენში, სულის ქსოვილზე, ჩვენი თვითმყოფადი სუბიექტური ძაფები უკვე შეირხა და ის არსად აღარ გაქრება, ჩვენი ეგო, რომელიც ჩვენ ვართ, სამუდამოდ აღბეჭდავს განცდას. რაციონალური და ნეიტრალური პოზიცია, რაც უნდა გულწრფელი იყოს ის, უბრალოდ, ვერასოდეს წაშლის ჩვენში სუბიექტურ, ეგოისტურ გამოცდილებას. ეს ძაან ბუნებრივი და ჩვენი არსებობისთვის აუცილებელია.
კაი, და მაშინ ის დაგრჩენია ადამიანს, რომ განა განაცალკევო ეს ორი ტონალობა და გამიჯნო. უბრალოდ, დააკვირდე, განიცადო და შენ თვითონ გადაწყვიტო, როგორი იქნება შენი სუბიექტურად ობიექტური და ჯანსაღად ეგოისტური სამყარო, ცენტრში კი შენ. შენ, როგორც თავის უფალი, რომელმაც უნდა შექმნა საკუთარი სამყარო, სუბიექტურ პრინციპებზე.
კიდევ, არსებობს მეტამორფოზა, კატალიზატორი, ფერისცვალება, კათარზისი. მუდამ ხდება და თუ აკვირდები შენში მიმდინარე დინებებს, აუცილებლად დააფიქსირებ. შემდეგ, მისგან გააკეთებ ანალოგს, უფრო მასშტაბურს, სამყაროსეულს. ასევე, დაიჭერ მათემატიკურად ზუსტ მიზეზ-შედეგობრივ კავშირებს, კატალიზატორის შედეგებისგან გამოწვეულს გარემოში და გარშემომყოფებში. ესეც მეტად საინტერესო და სასიამოვნო პროცესია. თუმცა, ყველაფერი ისეთი დაწმენდილია, მარტივი და მსუბუქი, რომ გიჩნდება ბუნებრივი კითხვა, რატომაა ასეთი მარტივი, სადმე ხომ არაა ცდომილება? ცდ-ო-მილება, ხდ-ო-მილება. თუმცა, სავარაუდოდ, ამაზე პასუხის ძებნაც სისულელეა და გაცემაც. ყველაფერს თავის თავად და შენდა თავად გაეცემა პასუხი, ნელ-ნელა. მხოლოდ მაშინ, თუ შენ არ ცდილობ იპოვო ისინი.
კატალიზატორის თემიდან გამომდინარე, დავუშვათ ეს იყო სუბიექტური ტკივილი და ეგოისტური ტრაგედია - მან გამოიწვია შენში, გარემოში და გარშემომყოფებში რეაქცია: A, B, C. ყველა მათგანი განპირობებულია. როდესაც ეს ყველაფერი შენდა თავად, შენში გამოიწვა და იცვალა შინაარსი, რეაქციები A, B, C დარჩა იგივე, თუმცა გადაადგილდა. შესაკრებთა გადანაცვლებით რომ ჯამი არ იცვლება, ეს ხომ იასნია და სამყაროსთვის არანაირი აზრი არა აქვს ამ ყველაფერს, მაააგრამ - აი, აქ მივადექით თემის თემას. სუბიექტურად განპირობებული და გაპიროვნებული არსებისთვის ანუ შენთვის, ვისშიც ეს მოხდა, დიახაც რომ აქვს აზრი შესაკრებთა გადანაცვლებას, სწორედ ესაა ამ ადამიანისთვის ერთადერთი რეალობა და არა ის, რომ თურმე ამ სამყაროში ყველაფერი ნეიტრალურია და მისთ.
ეგრე განიცადა ფერისცვალება და იქმნა შესანიშნავი შოუ. დაინახავენ მხოლოდ შენს მოქნილ და ძლიერ ცეკვას HQ-ბითებზე, მეტს ვერაფერს გაიგნოებენ, ეს არ იქნება სასიტყვეთი. დასრულდა სასიტყვეთის ეპოქა. ახალი იწყება - ეს იქნება როკვის ეპოქა. სამყაროსთვის სულერთობა, მაგრამ მაინც, შენი ცხოვრების მუსიკისა და სიცოცხლის ცეკვის სინქრონში, სწორედ ეს სულერთა სამყარო კანონზომიერად უცვლის ფერსა და შინაარს ყველაფერს. მოცეუმლობები დარჩება იგივე, თუმცა გადაადგილებული. ეს გადაადგილება სამართლიანი, სასურველი იქნება შენთვის და შვებისმომგვრელი მათთვის, ვისაც უყვარხარ, სუბიექტურად და გაპირობებულად (!)
მოკლედ, რაღაც ასეთი. ამჯერად დამრჩა განცდა, რომ სიტყვებს გავაგებინე, რა მინდოდა მეთქვა.
ეს გამოდის ერთდროულად ქიმია, ფიზიკა, მათემატიკა, ქსოვა და მდინარება, ერთმანეთში და ერთმანეთისთვის. გენიალურობა - სახელად სამყარო.
დიახ, ეპოქა თავის უფალის მოქნილი და ძლიერი როკვისა!
· 
მე ანუ ჩვენ_XXII, ემოციებთან შეხვედრის ადგილი
