აი მოვიცალე
უფრო სწორად ძილის საათებს ვიკლებ და ვფიქრობ.
მომენატრა მარტო ჯდომა და ფიქრი,ყველაფერ ცუდზე.
კარგი ისეც ხდება,თავისთავად.
სამსახური,რომელიც ძალიან მომწონდა, აღმოჩნდა ციხე, საზიზღარი ენატლიკინა,ჭორ-ბიურო სასტავით დაკომპლექტებული,სადაც ყველა ჩასაფრებულია,ლიშბი რამე შეგეშალოს,უფრო სწორად,საქმის გარდა სხვა თემაზე რომ დაილაპარაკო,ეგრევე იღრინებიან.
ეს ძუკნა ქუთაისელი იდიოტკა ხო საერთოდ ნერვებს მიშლის, ტ***ს ულოკავს უფროსს,ამიტომაც ზის ბილინგზე
ჯობია ხასიათი შევიცვალო, დავიღალე პოზიტივის ფრქვევით, აქეთ ეცადონ ჩემი გამხიარულება,I'm done. იმედია,უმოკლეს დროში რამე ადამიანურ სამსაახურს ვიპოვი,ხელფასის დედაც, სადაც ადამიანური ურთიერთობები ყველას ფეხებზე ჰკიდია და ხელფასის 70% შვიდლარიან თხილში ეხარჯებათ. ამიკო საყვარელია,აი ეს გოგო,ეს გოგო..მინდა რომ გავწიწკნო !!!
არაფრისთვის დრო აღარ მრჩება,საკუთარი თავისთვისაც კი.
მეგობრები,რომლებთანაც მისაწერი დროც აღარ მრჩება,ვერც/არც კი ცდილობენ ჩემს გრაფიკს მოერგონ,თვითონ ანალოგიურ სიტუაციაში წარმოვიდგინე როგორ გაჭედავდნენ,რო აიი ნარი ყურადღებას არ აქცევთ
)))))
წამლები მაქვს საყიდელი,ხელფასი მაინც დაირიცხოს მალე. დავიღალე ამ ექიმებითაც რა.
არ დამავიწყდება ქეთის სიტყვები: "ძალიან ყოჩაღი გოგო ხარ, როგორიც ჩანხარ გარედან,ბავშვური და დაუცველი,იმაზე ასჯერ ძლიერი და გამძლე ადამიანი ხარ".
ეგრეა,კი. ყველაზე ძლიერი ვარ,ვინც კი გვერდით მყავს.
_________
დე,გილოცავ.
ჩემი ერთადერთი იმედი ხარ და გეფიცები,რასაც ვაკეთებ ყველაფერს იმისთვის,რომ შენ ოდნავ მაინც შეგიმსუბუქო ეს დამპალი ცხოვრება,
· 
მე ანუ ჩვენ_XXII, ემოციებთან შეხვედრის ადგილი
