მოკლედ გული ვიჯერე დღეს აქ ყოფნით...
ხვალ გავუდგები შორ გზას და დიდი იმედი მაქვს,როგორც პოკერის თამაშის სურვილი აღარ მაქვს ხოლმე ,ისე აქ შემოსვლის სურვილიც გამიქრება

რა კარგია ზოგჯერ ცივილიზაციას მოწყვეტილი,ველურ ბუნებაში ყოფნა,მდინარის ხმაური შემაწუხებს ვიცი,კიდევ დალიზე ლეგენდები,შიშები...
თეთნულდის წვერი,სადაც წერტილებივით მოჩანს ახლად გაკეთებული "კანატკები",რომლის ცქერაც ძალიან მამშვიდებს...
მოკლედმიჭირს გარემოსთან ადაპტირება,მერე კი იქიდან აღარ მინდა წამოსვლა

))
This post has been edited by makamariami on 30 Jul 2017, 18:36