როდესაც მეგობრები არ გყავს...

siml11

სურვილი უნდა გქონდეს ადამიანებთან დაახლოების თორემ მე და ერთს გვქონდა საერთო ბიზნესი რამდენიმე წელი მაგრამ ელემენტარული ახლობლობის მეტი არაფერი იყო ჩვენს შორის. მას კი ქონდა მცდელობა დაახლოების მაგრამ ჩემგან ყოველთვის დისტანცია იყო. მეპატიჟებოდა ოჯახში, დაბადების დღეზე მაგრამ არასდროს არ გვქონია მისვლა მოსვლა. ყოველთვის დისტანციაზე ვიყავი. ნუ მერე ამომივიდა ყელში და დავშორდი უბრალოდ და ჩემთვის ვნახე მარტომ გზა.

მთავარია სურვილი მეგობრობის და დაახლოების. კონტაქტი მაქვს მაგრამ მხოლოდ საქმიანი და იმის იქით არავინ ცდილობს ჩემს მოკითხვას და მეც ანალოგიურად. მხოლოდ რაც ჩემს და იმ ადამიანების ინტერესებშია საერთოდ საქმიდან გამომდინარე. წერტილი!

This post has been edited by satis on 26 Sep 2019, 17:40

აგერ ადამიანმა, ჭეშმარიტება დაწერა

ბავშვობის მეგობრებთან აღარ მაქვს საერთოდ ურთიერთობა, რაც წამოვიზარდე დავამუღამე რო შურდათ ჩემი, ეგენი რო 24 საათი უსაქმურად იყვნენ და არაფერი გამოსდიოდათ, მე ვცდილობდი ყველაფერს და 100 ცდიდან 2 მაინც გამომდიოდა, ყოველშემთხვევაში უსაქმურობას ჯობდა. ბოლოს დავამუღამე რო გამორჩენაზე იყვნენ და მეთქი აბა ნახუით


ეხლა სულ 2 ისეთი მეგობარი მყავს, ვისაც შემიძლია ყველაფერზე ვენდო, ბევრი არცაა საჭირო, ###ებს რაც მალე ჩამოიცილებ უკეთესია თქვენთვის. ვაფშე თუ არ გეყოლებათ არც ეგაა პრობლემა, ###ზე დაიკიდეთ გირჩევთ ოჯახის წევრებს დაუთმოთ უფრო მეტი დრო და იმათ სიამოვნებაზე იფიქროთ, ვიდრე ამ მეგობრებზე, რომლებსაც როდის დაკარგავთ კაცმა არ იცის.

მასე არ ხდება ხოლმე, ალბათ არის მომენტები როცა ახლოს არ არიან მეგობრები მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ არ გყავს.

მოღალატე მეგობრებიც მყავს ყოფილი მეგობრები უკვე. მე არა მაგრამ ისინი სულ მუდამ ეძებენ შანსს რომ ჩემზე რაიმე ცუდი თქვან როცა საერთო ნაცნობებს ხვდებიან სულელები იჯერებენ ჭკვიანები არ იჯერებენ მე საერთოდ არაფერს ვამბობ.




ვითომ მეგობრებთან ყოფნას საერთოდ მარტო მირჩევნია ვიყო. მარტოობის არ მეშინია. მარტოობა მეტ თავდაჯერებულობას გმატებს ადამიანს ხვდები რომ ერევი იმას რასაც სხვა მხოლოდ გარეშეთა დახმარებით ახერხებს და ცოტათი თვითკმაყოფილების შეგრძნებაც გიჩნდება რომ მაგარი ხარ

ზუუსტად

არაერთხელ მითქვამს ეს



კარგი მეგობრების ყოლა ფუფუნებაა, მაგათ გარეშე გადარჩენაც უნდა შეძლო, საღამოობით ეზოში მარტო ჯდომა ჩაის სმა და ცხოვრებით ტკბობაც შემიძლია, ადამიანებზე ჩამოკიდებული არ უნდა იყო როგორც არ უნდა გიყვარდეს ისინი, როდის იყლევებენ ეშმაკმაც კი არ იცის ამიტომ მე ყოველთვის მზად ვარ გადავრჩე და მე თვითონ გავაკეთო ის რაც გასაკეთებელია, ბუჯარი და სიცოცხლით ტკბობა სიმარტოვეშიც შეიძლება რადგაც ის უპირველეს ყოვლისა იდეაა და რაც უფრო ესთეტიური მით უკეთესი, შენზეა მისი ხარისხი დამოკიდებული ის თუ როგორი რაკურსით აღიქვამ მას... კი ბატონო ამ ყველაფერს სიცარიელის განცდა მოაქვს მაგრამ სხვაგავრად არ გამოდის...

ზუუსტად

არაერთხელ მითქვამს ეს



კარგი მეგობრების ყოლა ფუფუნებაა, მაგათ გარეშე გადარჩენაც უნდა შეძლო, საღამოობით ეზოში მარტო ჯდომა ჩაის სმა და ცხოვრებით ტკბობაც შემიძლია, ადამიანებზე ჩამოკიდებული არ უნდა იყო როგორც არ უნდა გიყვარდეს ისინი, როდის იყლევებენ ეშმაკმაც კი არ იცის ამიტომ მე ყოველთვის მზად ვარ გადავრჩე და მე თვითონ გავაკეთო ის რაც გასაკეთებელია, ბუჯარი და სიცოცხლით ტკბობა სიმარტოვეშიც შეიძლება რადგაც ის უპირველეს ყოვლისა იდეაა და რაც უფრო ესთეტიური მით უკეთესი, შენზეა მისი ხარისხი დამოკიდებული ის თუ როგორი რაკურსით აღიქვამ მას... კი ბატონო ამ ყველაფერს სიცარიელის განცდა მოაქვს მაგრამ სხვაგავრად არ გამოდის...

მართლაც რომ როდის წაუყლ###### კაცმა უწყის ასე რომ მათზე ჩამოკიდება არ ღირს
ჩემი აზრით ერთი ადამიანი თუ გეყოლება ვისთანაც ბოლომდე ხარ ის ვინც ხარ და რაც ხარ
ესეც საკმარისია და ყველაზე დიდი რამაა ალბათ ამგვარი ადამიანი მეგობარზე ბევრად მეტიცაა.


ისე სიმარტოვე ყველაზე ახლოსაა ბუნებით ადამიანთან მარტონი ვიბადებით და მარტონივე
ვკვდებით ასე რომ ამ მდგომარეობაში სულაც არ უნდა ვგრძნობდეთ რაიმე დისკომფორტს .