დიდიხანია ამ თემაში არ შემოვსულვარ,
ვცდილობდი ბიულეტენზე ყოფნის დრო, მაქსიმალურად, შემერგო, თუმცა უნი-ს გამოცდების გამო, მაინც ვერ დავისვენე სათანადოდ.
ამ სამსახურმა სულ გამაფუჭა, დედლაინის დღეს ყველაფრის კეთებას მიმაჩვია,
უნივერსიტეტშიც კი დასაწერი დავალებები გამოცდების ბოლო დღისთვის მოვიტოვე
არადა, არ შეიძლება ასე. უნდა გადავეჩვიო ამ მავნე ჩვევას,
თორემ ბოლოს 9 853 სიტყვა 16 საათში დავწერე, მიუხედავად იმისა, რომ ბევრის წერა მსიამოვნებს ხოლმე,
ეს პრაქტიკა ჩემთვისაც ძალიან დამღლელი აღმოჩნდა, კლავიატურაზე კი რამდენიმე ასო უკვე ცუდად იწერება.
ბოლო ორი დღეა შედარებით თავისუფალი ვარ,
გუშინ 5 ფილმს ვუყურე, ზედიზედ, თურმე როგორ მომნატრებია.
დღეს კი, კითხვის დღე მაქვს
სამსახურს რაც შეიძლება, ჩემი ინფორმატორი თანამშრომელი არ იშლის ჩემს ,,მოკითხვას",
დღეში, სულ მცირე, ერთხელ მაინც მირეკავს და სამსახურის საქმეებზე მიყვება, რჩევებს მეკითხება...
თან ყველაზე გამაღიზიანებელი მის საქციალში ის არის, რომ კნინობით-ალერსობითი ფორმით მომმართავს,
რაც არც ჩვენს სამსახურეობრივ იერარქიას შეეფერება, არც დაახლოების დონეს და, რაც მთავარია, არც ჩემს ტიპაჟს.
უცხო ადამიანისგან ამ მოფერებითი სახელის გაგონებისას მაჟრიალებს,
არ უხდება ჩემს სახელს ეს ,,მოფერბითი" ფორმები და ისე ხელოვნურად ჟღერს რომ სულ მინდა ვუთხრა,
ნამეტანი ვაზელინობაშიც ნუ გადადიხარ-მეთქი.
შედარებით ახალი თანამშრომელია და ჯერ იმის გარკვევით ვერთობი, ეს ყველასთან ასეა, ზოგადად ასეთი ტიპაჟია,
თუ მართლაც ვაზელინობს. თუ ასეა, მაშინ გაურკვეველია, რა საჭიროა ჩემთან ასეთი ქცევა, როდესაც მისი უფროსი არ ვარ.
მოკლედ, ჯერ-ჯერობით შეუცნობელ არს ჩემი ნესტანი.
თქვენკენ რა ხდება?
გყავთ ისეთი თანამშრომლები, რომლებიც ასე გაღიზანებენ?
· 
დღეს სამსახურში..., vol. 3
