გილოცავ,ოღონდ არ ჩამომახჩო მოლოცვის გამო
დღეს ერთი ნაცნობი შემხვდა და ვერ ვიცანი. მან მიცნო და მომიკითხა ძლივს გავიხსენე....
ადრე თურმე 20 ლარი მიმიცია როდესაც შვილი მიყვადა სავანდმყოფოში და ფული არ ჰქონდა,ხოდა ბენზინის ფული მიმიცია
გადამკოცნა და სულ მადლობები მიხადა...
მე არც მახსოვდა...
ხომ,არაფერი თითქოს,მაგრამ რაღაცნაირად გამსიწორდა აი უნაგაროდ რომ აკეთებ ადამინი და არა იმსითვის სამოთხეში მოვხვდები ან ვინმეს კარგი ტიპი ვეგონო...
მაგრად მესიამოვნა...
ასე არაფერი გამხარებია ეს ბოლო დღეებია
ძალიან არ მინდა წასვლა იქ
აქ მირჩევნია ჩემს ქვეყანაში
ადრე პატრა რომ ვიყავი და განძთა კუნძული წავიკითხე სულ ვოცნებობდი სადმე გაუჩინარებაზე
ჩემთვის პატრა კუძულზე მარტო დავრჩებოდი და დავიკარეგებოდი...
ახლა უკვე მიჭირს
საქართველოს დატოვება...
ყველაზე მეტად უაზროდ წლების დაკარგვა მიკარგავს მოსვენებას...
ოხ,როგორ მინდა ისევ ბავშვობაში დამაბრუნა და თავიდან ყველფრის დაწყება,მგრამ ვიცი რომ ეს არ მოხდება
ხოდა,დროა წარსული დავტოვო წარსულში....