როგორ დავიღალე. დავიძინე ჩხუბში, გავიღვიძე ჩხუბში.
აღარ შემიძლია ამდენი, базарные бабы. ნაცემივით ვარ.
მეტირება, რომ ჩემს თავს არ ვუჯერებ. მარტში ვიცოდი, ამათთან მუშაობას რა მოყვებოდა.
წელს, მეორეჯერ ცდილობენ ამახიონ საქმე, რომელიც მიყვარს.
თურმე არაფერი ვიცი, არაფერს ვაკეთებ, ჩემი ცხოვრების ორი წელიც, და ამ დროს დაგროვებული ცოდნა, არაფერს ნიშნავს.
თავად მოიფიქრებდნენ, იზავდნენ ყველაფერს..."რას შევეტენე"
ჩემი ბრალია ისეთ ადამიანებს ვარჩევ, ვისთანაც არ ღირს მუშაობა. საერთოდ არაფერი.
მაინც რა *ლეობა დამბარალა
Privacy setting-ები და დოკუმენტის ვერსიების გადამოწმებაც უნდა ვასწავლო.
+როგორ გვკადრე ,,შენი მოტეხვა, პროსტა ავტორობას არ იმსახურებო".
მოტეხვის ფაქტი რომ დავუდე მეგობრებიდან წამშალა
დავიღალე ცხოვრებით, სადაც ყველას და ყველაფერს უნდა ეჩხუბო, რომ არ შეგაჯდნენ და არ გამოგიყენონ.
რა გახდა ნორმალურ გარემოში, ურთიერთპატივისმცემ და კოორდინირებულ გუნდთან მუშაობა? ეს დედააფეთქებული სინერგია
დღეს სამსახურში..., Vol. 6
